Αλήθεια, τι βλέπει ο τουρίστας; Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Είμαστε λοιπόν μέσα στο Ελληνικό καλοκαίρι, που με το μοναδικό του φως, τις ατέλειωτες παραλίες,  την όμορφη φύση και τις αρχαιότητες , αποτελεί το όνειρο διακοπών πολλών ανθρώπων.
Κάθε καλοκαιρινή σεζόν, μετράμε και ξαναμετράμε, πόσοι θα έρθουν, πόσα θα ξοδέψουν, συγκρίνουμε με προηγούμενα χρόνια, γκρινιάζουμε ή δοξάζουμε, αναλόγως τη δική μας οπτική.  Κοιτάζουμε και μετράμε τις αφίξεις και τις αποδόσεις, σπάνια όμως κοιτάζουμε τους εαυτούς μας. Βελτιωθήκαμε σε σχέση με πέρυσι; Έχουμε καλύτερες υποδομές, καλύτερο περιβάλλον; Καλύτερες υπηρεσίες;
Σπάνια μπορούμε να μπούμε στη θέση ενός ευρωπαίου, ο οποίος κάνει οικονομίες ένα χρόνο, ονειρεύεται σχεδιάζει, και καταφθάνει τελικά στον τόπο των ονείρων του. Τι βλέπει; Τι βιώνει; Τι νιώθει; Τι παίρνει μαζί του εν τέλει όταν φεύγει;
Βέβαια, κάθε τύπος τουρίστα είναι διαφορετικός. Άλλος θέλει να κλειστεί στο ξενοδοχείο και να αράζει, άλλος θέλει να περπατήσει ότι περπατιέται, άλλος να οδηγήσει σε όλες τις άγνωστες παραλίες, άλλος λίγο από όλα κλπ. Σίγουρα είναι δύσκολο να ικανοποιηθούν τέλεια όλοι, Όμως στα βασικά τουλάχιστον πρέπει να βλέπουμε την αλήθεια κατάματα. Πρώτα από όλα η κατάσταση του περιβάλλοντός  μας και οι υποδομές μας. Δεν μπορεί να οδηγεί στην ενδοχώρα κάποιος και να βλέπει παντού σκουπίδια και πλαστικά, Δεν μπορεί να πληρώνει ο άλλος την υπερπολυτελή βίλλα με την πισίνα, αλλά να μην έχει…νερό, γιατί ο δήμος δεν φρόντισε. Δεν μπορεί να κάνει τον περίπατό του στην εξοχή και να πέφτει πάνω σε ξέχειλους σκουπιδοτενεκέδες με ψοφίμια… Δεν μπορεί να πηγαίνει στην, ο θεός να την κάνει ταβέρνα, και να πληρώνει 12 ευρώ τη χωριάτικη. Δεν μπορεί να τρώει ήρεμα το βραδινό του και να περνάει το μηχανάκι με 150 ντεσιμπέλ…Δεν μπορεί να πηγαίνει στο 5αστερο πανάκριβα πληρωμένο ξενοδοχείο του και να είναι αναγκασμένος να περνά με τα πόδια την…εθνική οδό, ή να τον αφήνει το λεωφορείο κάμποσα μέτρα μακριά να κουβαλάει βαλίτσες γιατί δεν έχει χώρο να σταματήσει…Πολλά «δεν μπορεί» μπορούμε να πούμε, αλλά κάθε χρόνο τα ίδια. Ελάχιστη έως καθόλου βελτίωση. Παρόλα αυτά τουρίστες έρχονται και θα έρχονται γιατί η φύση μας, ο τόπος γενικά είναι μοναδικός, αυτό δυστυχώς φαίνεται να μας εφησυχάζει,  μόνο που αυτό τον τόπο δεν δείχνουμε να τον αγαπάμε…