Οι εκρηκτικές διαστάσεις του Πάσχα. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Πάσχα και Ανάσταση είναι συνυφασμένα με συγκεκριμένες πρακτικές στη ζωή του Νεοέλληνα. Η κατάνυξη της μεγάλης εβδομάδας η παρακολούθηση των Παθών, καταλήγει στην αναστάσιμη χαρά με πλήθος πυροτεχνημάτων, και διαφόρων εθίμων που υποτίθεται αποτελούν παράδοση και εξακολουθούν να θέλγουν πολλούς.
Στο πλαίσιο αυτό, παρακολουθούμε να πέφτουν δυναμίτες στην Κάλυμνο, να γίνεται ρουκετοπόλεμος στη Χίο, Σαιτοπόλεμος στην Καλαμάτα και γενικά πόλεμος έξω από κάθε εκλησία σε κάθε χωριό και σε κάθε πλατεία. Τι και αν έχουμε κάθε χρόνο θύματα, συχνά νεκρούς, ή ακρωτηριασμένους, εγκαυματίες κλπ. τι και αν υπάρχουν άρρωστοι γείτονες ή απλά άνθρωποι και ζώα που φοβούνται.
Πολλές φορές αυτά τα "έθιμα" αποτελούν τουριστική ατραξιόν και οι τοπικές αρχές, μηδέ της αστυνομίας εξαιρουμένης, κάνουν τα στραβά μάτια σε εμφανέστατα παραβατικές, έως και κακουργηματικές πράξεις. 
Όλη αυτή η συμπεριφορά, προσιδιάζει με παγιωμένες συμπεριφορές ώ δήθεν "παράδοση"που εκδηλώνονται σε διάφορες περιοχές και από διάφορες κοινωνικές ομάδες, όπως π.χ. οι μπαλωτες στην Κρήτη, ή από τους Ρομά σε γιορτές και πανηγύρεις, έχοντας βέβαια και με αυτές τις πρακτικές συχνά πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα με τραυματισμούς και θανάτους. Μπορεί κάποιοι να διαμρτύρονται, κάποιοι να λένε ότι όλες αυτές οι εκδηλώσεις παραπέμπουν σε μια Ελλάδα Προνεωτερική, αλλά η κοινωνική αποδοχή είναι μεγάλη και τα χρηματικά ποσά που κάποιοι επιτηδειοι αποκομίζουν, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα.  Παράνομα δυναμιτάκια, γουρούνες, μπαρούτι, κανονικοί δυναμίτες με φυτίλια και επικρουστήρες, εκρηκτικές ιδιοκατασκευές, που σε  άλλες περιπτώσεις θα προιδέαζαν για προετοιμασία τρομοκρατικού χτυπήματος, αποτελούν αντικείμενα παράνομου μεν, σχεδον φανερου δε εμπορίου, μια που υπάρχει η αναγκαία ζήτηση, η αναγκαία επιθυμία για "εκρηκτική" παρουσία παιδιών και ενηλίκων και η αναγκαία ανοχή του συνόλου σχεδόν της κοινωνίας. 
Όλα αυτά βέβαια, σχετικοποιούν αυτό που συχνά πυκνά προβάλλουμε ως αίτημα να μειωθεί η παραβατικότητα. Δεν μπορείς από τη μια να κάνεις διαδήλωση για την παραβατικότητα και από την άλλη να ανέχεσαι ή και να προτρέπεις, 10χρονα να φτιάχνουν στρακατρούκες ή να αγοράζουν δυναμιτάκια από το παράνομο εμπόριο.
Την ίδια στιγμή, όλα αυτά δείχνουν και μια αδυναμία των κρατικών υπηρεσιών να επιβάλλουν  το νόμο έναντι κάθε είδους "εθίμου" και μην ξεχνάμε, ότι "παράδοση" ήταν παλιότερα και  η γυναίκα να μη βγαίνει από το σπίτι, να τρώει και καμιά "ψιλή", να μην ψηφίζει και να μην έχει γενικώς δικαιώματα. Ευτυχώς τέτοιες αναχρονιστικές παραδόσεις τις στείλαμε στον αγύριστο, να δούμε τι θα κάνουμε με τις υπόλοιπες.