Το δύσκολο 2022 και το επερχόμενο 2023. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Η χρονιά που τελειώνει, υπήρξε μια χρονιά με αντιφάσεις και δυσκολίες σε πλανητικό σχεδόν επίπεδο. Ήταν η χρονιά που υποτίθεται τελείωσε η πανδημία, όμως μάλλον θα πρέπει να τη χαρακτηρίσουμε περισσότερο σαν τη χρονιά που συνηθίσαμε την πανδημία, γιατί ο κορονοϊός είναι εδώ, δεν έχει φύγει και εξακολουθεί να έχει θύματα. Ρωτήστε και τους Κινέζους που εξακολουθούν να βιώνουν μια σκληρή καραντίνα.
Το 2022, υπήρξε η χρονιά που μας θύμισε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στις διεθνείς σχέσεις. Στις 24 Φεβρουαρίου ξεκίνησε ένας ανελέητος πόλεμος, εξ αιτίας ενός μεγαλομανούς δικτάτορα, που όχι μόνο παρέσυρε τη χώρα του σε έναν επιθετικό και ανόητο πόλεμο, αλλά τίναξε στον αέρα, όλη την παγκόσμια ισορροπία οδηγώντας  δισεκατομμύρια ανθρώπους σε χειροτέρευση των όρων διαβίωσής τους, και το παγκόσμιο σύστημα σε γενικευμένη ανασφάλεια.
Παρόλα αυτά, τα 8 δισεκατομμύρια ανθρώπων επί της γης, εξακολουθούν να ζουν όπως μπορεί ο καθένας την καθημερινότητά του, και με τις ανισότητες καλά να κρατούν.
Ο λεγόμενος δυτικός κόσμος εξακολουθεί να είναι προνομιούχος σε σχέση με τους υπόλοιπους και ο πόλεμος εναντίον της Ουκρανίας, μας θύμισε ότι η ελευθερία και η δημοκρατία δεν είναι δεδομένα αλλά χρειάζεται διαρκής αγώνας ώστε να μην ανατραπούν στα καλά καθούμενα.
Η Ευρώπη ιδιαίτερα, διαπίστωσε τις αδυναμίες της, τόσο σε επίπεδο ασφάλειας και στρατηγικής, όσο και σε επίπεδο θεσμών που θα εξασφαλίζουν τα κεκτημένα. Παρόλα αυτά και παρά και το πρόσφατο Qatar gate, η Ευρώπη, μέσα από τη θεσμική οργάνωση της ως  Ε.Ε, εξακολουθεί να είναι η περιοχή που είναι η πιο περιζήτητη στον πλανήτη, για να ζει κανείς.
Όλα αυτά, θα εξακολουθούν να ισχύουν και στη νέα χρονιά στην οποία θα μπούμε, με έναν σοβαρό πόλεμο σε εξέλιξη με άγνωστο τέλος, με μια πανδημία που υπάρχει ακόμη και με την απειλή να μας προκύψει κάποια χειρότερη, κυρίως όμως με μια απειλούμενη κλιματική κρίση, που είναι ήδη παρούσα, ενώ οι πολιτικές προσπάθειες των παρελθόντων ετών για την αντιμετώπισή της,  μέσα από την ενεργειακή κρίση που προκάλεσε ο πόλεμος, έχουν πάει περίπατο.
Δεν το λες λοιπόν και εύκολα το «καλή χρονιά», με όλα αυτά τα δεδομένα.
Από την άλλη, οι αντιδράσεις σε όλα αυτά, ανέδειξαν την αξία του δημοκρατικού και θεσμικά οργανωμένου κράτους, μια που τόσο η πανδημία όσο και ο πόλεμος, δημιούργησαν την ανάγκη κρατικών παρεμβάσεων, αλλά και πολιτικών της Ε.Ε. που ήταν αδιανόητες μέχρι τώρα. τα δημοκρατικά κράτη έδειξαν αξιοσημείωτα αντανακλαστικά και φαίνεται ότι οργανώνονται καλύτερα για την αντιμετώπιση των απειλών.
Αυτό αποδείχτηκε και από την  τουριστική κίνηση του 2022, η οποία παρά τις δυσκολίες, απέδειξε ότι οι πολίτες των δυτικών αλλά και ορισμένων άλλων χωρών, έδειξαν εμπιστοσύνη στη διεθνή επάρκεια διαχείρισης των κρίσεων και συνέχισαν να ζουν κανονικά, παρά τα προβλήματα. Η τάση αυτή, αν δεν συμβεί κάτι περισσότερο συνταρακτικό,  φαίνεται θα συνεχιστεί και τη νέα χρονιά.
Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε αισιόδοξοι, αλλά κυρίως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όσα μαθήματα έχουμε πάρει από τις κρίσεις αλλά και  όσα έχουμε κατακτήσει ως Ελλάδα και ως Ευρώπη και να παλέψουμε να τα διαφυλάξουμε και γιατί όχι να τα αυξήσουμε. Από εμάς εξαρτάται, από τις ατομικές προσπάθειες του καθενός μας και όχι από κάποιους άλλους κάπου αλλού, γιατί σε έναν τόσο πολύπλοκο κόσμο κρίσεις πάντα θα δημιουργούνται, όμως σημασία έχει πως εμείς ως πολίτες, ως οργανωμένη κοινωνία και ως κράτος  τις αντιμετωπίζουμε.
Ωστόσο καλές γιορτές με υγεία, ειρήνη και ευημερία για όλους!