Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να αντισταθώ στην τεχνολογία. Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια γιατί η δεύτερη είναι πως μου αρέσει να απελευθερώνω χρόνο.
Κάπως έτσι βρίσκομαι πλέον ένα βήμα πριν αγοράσω την πρώτη μου ρομποτική σκούπα. Αυτή που θα μαζεύει για μένα τη σκόνη και θα φροντίζει να διατηρείται ο χώρος μου σε μια ευπρεπή κατάσταση.
Της Μαρίας Καλλέργη
Λίγο οι διαφημίσεις, λίγο οι φίλες μου που έσπευσαν να την προμηθευτούν με έκαναν να θέλω και εγώ αυτό το καινούριο επίτευγμα της τεχνολογίας.
Θα έρθει για να αντικαταστήσει την επαναφορτιζόμενη ηλεκτρική χωρίς καλώδιο, που με τη σειρά της αντικατέστησε την άλλη που είχε καλώδιο. Αλλά κάπως αλλιώς είχα ξεκινήσει εγώ τα σκουπίσματα της ζωής μου. Ήταν στο καλντερίμι και τους χωμάτινους δρόμους έξω από το σπίτι της γιαγιάς που μικρά παιδιά σκουπίζαμε με τη βρουλένια παρασύρα. Ήταν γερή και αποτελεσματική και πολλές φορές είχαμε πάει με τον παππού να κόψομε τα βρούλα και να τον βοηθήσουμε να την πλέξει μετά.
Κι ύστερα ήρθαν οι νταρένιες οι αγοραστές με τα κοντάρια αλλά και χωρίς αυτές που αγοράζαμε από το μπακάλικο και σκουπίζαμε τα σπίτια μας στο χωριό. Όχι πλακάκια δεν είχαν αλλά ούτε καν μωσαικά, σκέτη ταράτσα ήταν και του παππού ακόμα με το χώμα στο πάτωμα και τα μεσοδόκια που σκέπαζε η λεπίδα στην κορυφή.
Μετά ήρθαν οι άλλες σκούπες που ήταν σαν τις βούρτσες που ασπρίζαμε τα χαμηλά με τον ασβέστη. Αυτές έμειναν σε πολλές εκδοχές και χρώματα ως τις ηλεκτρικές. Κι ωστόσο περνούσαν τα χρόνια και η ζωή. Το σκούπισμα, σκούπισμα όμως.
Και να που ήρθε η ώρα να το κάνει ένα ρομπότ χωρίς τα δικά μας χέρια. Αν μου έλεγε κανείς για σκούπα ρομπότ την εποχή που με τη βρουλένια παρασύρα σκουπίζαμε τα σοκάκια, θα νόμιζα πως ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Και να που τώρα ετοιμάζομαι να τη βάλω στο σπίτι νοσταλγώντας πάντα την βρουλένια παρασύρα και τις αναμνήσεις που μου φέρνει από τα παιδικά μου χρόνια.
Από τη βρουλένια παρασύρα ως την ρομποτική σκούπα, μια ζωή δρόμος
- Κυριακή, 16 Ιανουάριος 2022 20:10
- Σκέψεις
