Σεισμοπαθείς: Ευτυχώς έχει πολλά ξενοδοχεία η Κρήτη...Η μήπως όχι; Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Κουνιέται η γης στην κεντρική Κρήτη, εδώ και κάμποσο καιρό.  Πολλοί μικροί σεισμοί και λίγο μεγαλύτεροι, είχαν σπείρει την αγωνία και το φόβο στους κατοίκους της ενδοχώρας του Ηρακλείου αλλά και στην πόλη,  μέχρι που οι φόβοι επιβεβαιώθηκαν και ένας μεγαλύτερος σεισμός, ήρθε και έφερε την καταστροφή. Ένας νεκρός, πολλοί τραυματίες και εκατοντάδες οικογένειες άστεγες.

Εκεί που έχεις στρωμένη την καθημερινότητά σου, το σπίτι  που ζεις και νοιώθεις ασφάλεια, που σου προσφέρει ξεκούραση και άνεση, και μια καθημερινή ρουτίνα που συχνά δεν την εκτιμάς, έρχεται ένας σεισμός και ανατρέπει τα πάντα. Από τη μια στιγμή στην  άλλη, δεν έχεις σπίτι και είσαι υποχρεωμένος να ζεις σε σκηνή, ή να εγκαταλείψεις το δικό σου σπίτι και να αναζητήσεις φιλοξενία, σε κάποιον συγγενή, ή φίλο που βρίσκονται εκτός της επικίνδυνης περιοχής.

Όλα αυτά μας υπενθυμίζουν πόσο δύσκολο είναι να υποτάξουμε τη φύση και να γνωρίζουμε από πριν ή να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις ανατροπές που μπορεί να φέρει στη ζωή μας.   

Τώρα είναι η ώρα της αλληλεγγύης και είναι ιδιαίτερα παρήγορο ότι από την πρώτη στιγμή υπήρξαν κινήσεις προσφοράς βοήθειας από όλη την Κρήτη, αλλά και από την υπόλοιπη χώρα. Και δεν εννοώ την προσέλευση στην περιοχή πολιτικών παραγόντων όλων των κομμάτων, οι οποίο φρόντισαν να βρεθούν εκεί, να φωτογραφηθούν, να πουν και μια κουβέντα παρηγοριάς αλλά κυρίως να αλιεύσουν ψηφαλάκια στη θάλασσα του πόνου των συνανθρώπων μας που έχασαν το βιος τους, αλλά μιλάμε για αλληλεγγύη ουσιαστική των απλών ανθρώπων που πρόσφεραν ότι μπορούσαν.

 Πολύ ενθαρρυντική υπήρξε η ανταπόκριση συλλογικοτήτων, όπως οι διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι, οι οποίο μέσα από τα δίκτυά τους κατάφεραν να κινητοποιήσουν και να συντονίσουν την παροχή βοήθειας.

Ο πολιτιστικός σύλλογος Αρκαλοχωρίου, μέσα από τα σόσιαλ μίντια, ενημέρωνε για τις πραγματικές ανάγκες και όλοι σχεδόν οι αντίστοιχοι σύλλογοι της Κρήτης, ανταποκρίθηκαν με διάφορες προσφορές.  Από την άλλη, η οργανωμένη πολιτεία έστησε σκηνές, που ευτυχώς είχε προβλεφθεί και υπήρχε ο χώρος, έβαλε κρεβάτια και στρώματα όμως προσέφερε κουβέρτες του…1957. Επίσης  ο εξοπλισμός θέρμανσης και προστασίας από τη βροχή  είναι λειψός.  Έτσι οι χιλιάδες άστεγοι, βιώνουν στην πραγματικότητα την κατάσταση του πρόσφυγα δίπλα στο ίδιο τους το σπίτι.

Μπορεί να είναι αποδεκτό ότι τις πρώτες μέρες η κατάσταση είναι δύσκολη και σίγουρα υπήρχαν ανάγκες που έπρεπε γρήγορα και όπως όπως, να καλυφθούν, όμως από εδώ και πέρα και   με το δεδομένο του επερχόμενου χειμώνα, πρέπει να δοθούν άλλες λύσεις. Τα σπίτια που έχουν υποστεί ζημιές σίγουρα θα πάρει μήνες να επισκευαστούν και ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός, όσο και αν δώσει  κάποιες ενισχύσεις η πολιτεία.
Επείγει λοιπόν η στέγαση των σεισμοπαθών σε κανονικά κτίρια με υποδομές άνεσης και υγιεινής και ευτυχώς η Κρήτη έχει πολλά ξενοδοχεία, τα οποία από εδώ και πέρα αδειάζουν καθώς βρίσκονται στο τέλος της περιόδου.  Είναι λοιπόν αυτονόητο να πούμε ότι μέσα στον Οκτώβρη, κανείς δεν θα είναι σε σκηνή χωρίς τη θέλησή του.
Για να δούμε λοιπόν την ανταπόκριση ξενοδόχων και τη συνεργασία τους με το κράτος.