Η Αναστασία Γερολυμάτου δεν είναι μια κλασσική Ελληνίδα γιαγιά. Είναι επισήμως η γηραιότερη ενεργή σέρφερ στον κόσμο καθώς έχει μπει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.
Είναι 83 ετών, Κεφαλονίτισσα, από το Αργοστόλι και μόνιμη κάτοικος Ελβετίας. Ξανθιά, γυμνασμένη και δραστήρια, με ένα μοναδικό, ατόφιο χαμόγελο.
Πριν δύο χρόνια, έκανε αίσθηση και έγινε viral στο Διαδίκτυο με φωτογραφίες και βίντεο να σκίζει να νερά του Ιονίου πάνω στην ιστιοσανίδα της κάνοντας τον διάπλου Σκάλα-Κυλλήνη. Της πήρε έξι ώρες αλλά τα κατάφερε.
Αγαπά τη θάλασσα όσο τίποτα άλλο, όπως και το windsurfing που γνώρισε σε μεγάλη ηλικία. Αυτό όμως δεν την πτόησε. Έμαθε και μάλιστα πολύ καλά και όποτε μπορεί παίρνει τη σανίδα της και βγαίνει στα ανοιχτά.
Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, λίγο πριν φύγει για την Ελβετία για πρώτη φορά από την αρχή της καραντίνας. Όταν μιλούσε για το windsurfing, μπορούσα να καταλάβω ότι χαμογελά. Μάλιστα, με κάλεσε στην Κεφαλονιά για να την δω εν δράση.
Η 83χρονη «σούπερ γιαγιά» μίλησε στο BOVARY για τη ζωή της και την αγάπη της για το windsurfing.
«Γεννήθηκα στην Κεφαλονιά και έφυγα στα 19 μου για την Ελβετία. Ζω εκεί από το 1958. Έμεινα στην Κεφαλονιά από το πρώτο lockdown και τώρα θα πάω να δω στους δικούς μου μετά από πολύ καιρό. Κάναμε το εμβόλιο και έτσι τολμάμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Η ζωή μου ήταν γεμάτη δυσκολίες. Το σπορ (windsurfing) το είχα αφήσει ξεχασμένο στο αρχείο για χρόνια.
Έκανα αρκετές δουλειές στην Ελβετία. Ήμουν βοηθός στην κουζίνα και στο μπαρ σε οικογενειακή επιχείρηση. Αργότερα, άλλαξα και πήγα σε μεγαλύτερη κουζίνα με περισσότερα χρήματα, ήταν πολύ καλά. Στα «Αγγελικά βουνά», ένα πανέμορφο μέρος».
Η γνωριμία με το windsurfing
«Στα 41 μου, είχα πάει διακοπές στον Ατλαντικό, στο Λας Πάλμας, με τον σύζυγό μου και τα δύο μας παιδιά. Περάσαμε ωραία στις διακοπές αλλά εγώ, ως πολύ ενεργό άτομο, ήθελα κάτι να κάνω, όχι μόνο ήλιο και καθισιό στην παραλία. Τα βαριόμουν αυτά. Οπότε, κάνω μια βόλτα και βλέπω έναν να κάνει windsurfing. Λέω: ''Αυτό είναι που μου αρέσει πάρα πολύ''. Βρήκα έναν Γερμανό που τα νοίκιαζε και τον ρώτησα πόσο κοστίζει η ώρα. Με ρωτάει εκείνος: ''Ξέρεις;'' Του λέω: ''Κάτι λίγα''. Και μου δείχνει μια σανίδα βιδωμένη σε ένα μπαλόνι το οποίο έπρεπε να κάνει stimulation στο νερό. ''Ανέβα πάνω και δείξε μου τι ξέρεις'', μου λέει. Ανέβηκα και γω πάνω και δεν ήξερα τίποτα. Σήκωσα τα άλμπουρα και έπιασα και τη μάτσα (το σιδεράκι που έχει δίπλα) αλλά φύσαγε αρκετά και πήγε να με πετάξει. Αλλά έκανα μια σωστή κίνηση για να μην πέσει και τον εντυπωσίασα. Το έκανα ενστικτωδώς, δεν είχα ιδέα. Αλλά σήκωσα το άλμπουρο και ξεκίνησα και έφευγα προς τα μέσα.
Έφτασα 1,5 χιλιόμετρο μέσα και έπρεπε να γυρίσω πίσω. Και έκανα γύρω γύρω. Έφτασα τελικά πίσω, το δίνω στον Γερμανό και δεν μου πήρε καν λεφτά, δεν είχα και μαζί μου. Μου λέει: ''Είσαι παιδί-θαύμα. Πιστεύω ότι θα μάθεις windsurfing''. Ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου. Τελείωσαν οι διακοπές και γυρίσαμε. Πέρασε 1,5 χρόνος. Μια μέρα είδα έναν να προσπαθεί να ανέβει για να κάνει windsurfing. Λέω στον άνδρα μου: ''Θα μπορούσα καλύτερα να σηκώσω το πανί''. Από τότε ξεκίνησα μόνη μου σιγά σιγά για να μάθω με τον χρόνο και την εμπειρία. Ό,τι έβλεπα από τους άλλους, έκανα και γω. Άλλαξα και σανίδα με καλύτερα υλικά και εξασκήθηκα στην θάλασσα εδώ, γιατί στην Ελλάδα έχει άλλους αέρηδες και άλλα νερά. Τα πήγα πολύ καλά. Αλλά δεν έκανα συνέχεια, είχα χρόνια να το πιάσω. Πηγαινοερχόμουν άλλωστε από την Ελβετία στην Κεφαλονιά».
Το χόμπι που έγινε αγάπη
«Δεν ήταν εύκολα τα χρόνια. Αφού βγήκα στη σύνταξη και πέρασαν αρκετά χρόνια ασχολήθηκα πιο πολύ. Ερχόμουν μόνη μου στην Κεφαλονιά και έκανα windsurfing. Είδα έναν φίλο που είχε βάλει κάμερα στην σανίδα του και με τη βοήθειά του έβαλα και γω. Έτσι, έβγαλα βιντεάκια και μίλαγα στα εγγόνια μου για να έχω κάτι να μου μείνει. ''Δεν θα κάνω windsurfing μέχρι και τα 100 μου, ας αφήσω ένα ντοκουμέντο πίσω μου'', είπα. Κάποιος δημοσιογράφος το πήρε χαμπάρι, μου έκανε συνέντευξη και έτσι με έμαθαν».
Το Βιβλίο Γκίνες
«Με καλεί ο Βαγγέλης Κεκάτος, τότε Αντιδήμαρχος Αργοστολίου, και μου λέει ότι θέλει να με βάλει στο Βιβλίο Γκίνες. Μπήκαμε στη λίστα και τελικά έγινα η γηραιότερη γυναίκα που κάνει windsurf στον κόσμο. Έπρεπε να βρω κάποιον ειδικό που ξέρει το σπορ για να έρθει να τραβάει βίντεο και να στείλει report αν είμαι καλή. Στη συνέχεια, πήγα στη Λούτσα, για να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Μετά, έκανα το Σκάλα-Κυλλήνη, 18 ναυτικά μίλια, που το είχα στο πρόγραμμα να το κάνω. Στείλαμε και από εκεί βίντεο με ένα κομμάτι του διάπλου. Τον Νοέμβριο του 2019, έλαβα μήνυμα ότι εγκρίθηκε και μπήκα στο βιβλίο Γκίνες. Χάρηκα πολύ. Συνεχίζω κανονικά να κάνω windsurfing».
Η αίσθηση πάνω στη σανίδα
«Νιώθω σαν να είμαι σε άλλο πλανήτη. ''Φτερουγίζω'' πάνω στα νερά τα γαλάζια. Τα αγαπάω όλα. Πετάς με τη φύση, με τη θέλησή σου. Είναι μαγεία. ''Φτερουγίζει'' η ψυχή μου. Όταν βάζω στόχο να φτάσω κάπου, το κάνω με προσοχή και σεβασμό. Έχω συναντήσει και φάλαινα και δελφίνια. Τι θαύμα! Ήξεραν ότι είμαι κοντά τους. Δύο δελφίνια με συνόδευσαν ως έξω. Δεν είχε αέρα και ήθελαν να δουν τι θα κάνω, αν θα βγω. Ήταν υπομονετικά και καλόκαρδα, δεν ήταν καθόλου επιθετικά.
«Φτερουγίζω» πάνω στα νερά
Εγώ και στο lockdown τον χειμώνα πήγαινα στη θάλασσα και έκανα windsurfing. Θα το συνεχίσω όσο μπορώ. Θα ήταν κρίμα να το παρατήσω».
Εκτός από τη θάλασσα...
«Έχω ένα αμπελάκι όπου κυματίζουν τρεις σημαίες: Της Ελλάδας, της Ελβετίας και της Γαλλίας όπου είναι παντρεμένη η κόρη μου. Τρεις πατρίδες. Περιποιούμαι το οικόπεδό μου, θέλει νερό, σκάψιμο, ξεχορτάριασμα. Το αμπελάκι μου είναι πανέμορφο. Με την αδελφή μου το έχουμε ντύσει σαν κουκλίτσα. Ελπίζω όταν γυρίσω, να τρυγήσω κιόλας. Φτιάχνουμε και ψωμί».
Κλείσαμε το τηλέφωνο και υποσχεθήκαμε ότι θα τα ξαναπούμε. Ίσως στην Κεφαλονιά για να μου μάθει windsurfing.
Πηγή: bovary.gr
