Συνειρμοί και σκέψεις μιας καθηγήτριας λίγο πριν τον ύπνο

Της Μαίρης Παπουτσάκη







“Σήμερα συνεδριάζουν οι λοιμωξιολόγοι πάλι. Ωραία είναι στο σχολείο, κυρία, μακάρι να μη μας ξανακλείσουν”, μου είπε η μαθήτριά μου στη Β΄ Λυκείου και κοίταξε έξω από το παράθυρο στο φως. Βγήκε έξω τελευταία από όλα τα παιδιά...

Λίγη υπομονή ακόμα... αυτό έπρεπε να της πω.




Και τώρα τι (είναι) πάλι αυτή η διαταγή, (που) λένε ότι διακήρυξε ο στρατηγός πριν από λίγο σ´ ολόκληρη την πόλη; Αυτό είπε η Αντιγόνη στην αδελφή της την Ισμήνη όταν την κάλεσε έξω στις αύλειες πύλες της Θήβας για να την ενημερώσει για την απόφαση του “αγαθού” Κρέοντα να παραβεί κάθε αίσθημα δικαίου, κάθε ηθικό νόμο και να αφήσει άταφο τον έναν τους αδελφό.

Σε αυτό το σημείο είχαμε μείνει όταν χτύπησε το κουδούνι.

Αχ δεν πρόλαβα να τους πω ότι ο ερωτηματικός τόνος εκφράζει την οργή, την αγανάκτηση και την αποδοκιμασία της Αντιγόνης. Να θυμηθώ να τους το πω αύριο.




Ώρα για ύπνο τώρα....




... Ας δω πρώτα καμιά χαζοείδηση στο Facebook....

Ωχ, τι είναι τούτο πάλι; “Εγκύκλιος: Να δοθούν ονόματα καθηγητών που δεν κατέθεσαν βαθμολογία”. Διαβάζω: “Μακρή-σχολεία: Οι Διευθυντές θα πρέπει να δηλώσουν τα ονόματα εκπαιδευτικών που δεν κατέθεσαν βαθμολογία τετραμήνου...Πηγή: alfavita.gr.




Ας το κλείσω καλύτερα το κινητό. Δε θα μπορώ να ξυπνήσω το πρωί.




“Παιδιά, ο μοντερνισμός είναι ένα πνευματικό κίνημα που άκμασε στις αρχές του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αμφισβήτησε τους παραδοσιακούς κανόνες και ανανέωσε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας (τέχνη, επιστήμη, τρόπο ζωής). Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι ότι οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη με το μηχανισμό του συνειρμού. Θα κάνουμε το “Επί ασπαλάθων” του Γιώργου Σεφέρη για να δείτε πώς λειτουργεί ο συνειρμός στη μοντέρνα ποίηση”. Το ποίημα δημοσιεύτηκε τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας:




Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού

τ´ αυλάκια

τ´ όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς




Πήγε 2.30 π.μ. Κοιμήσου...




Συνάδελφος: “Σε σχολείο στην Αγγλία που έχει χορηγό ζήτησαν από τα παιδιά να ζωγραφίσουν ψάρια. Αυτά ζωγράφισαν fishsticks, γιατί αυτός ήταν ο χορηγός τους”.




Κοιμήσου λέμε...




“Κυρία, ακούσατε τι αποφάσισαν; Αυτοί δε σκέφτονται εμάς. Πρέπει να μας βοηθήσετε εσείς”.

“Γιάννη, εγώ μπορώ να σας βοηθήσω μόνο αν διαβάζετε”.




Τελικά, ξέρεις κάτι; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ. Πάω να γράψω...