Βία, λεκτική, συναισθηματική και σωματική - Όλα είναι εδώ!

Ξέρω πολλές γυναίκες που έχουν υποστεί βία. Συνήθως δεν το ακούς. Το βλέπεις στο άδειο ή τρομαγμένο βλέμμα, σε μώλωπες που καλύπτονται με make up, κάτω από φουλάρια και κασκόλ σε κατεβασμένα ως τη μέση της παλάμης μανίκια.

Της Μαρίας Καλλέργη

Αν φτάσεις στο σημείο να το “ακούσεις” κιόλας η κατάσταση μάλλον έχει φτάσει στο μή περαιτέρω, στα αστυνομικά τμήματα, στα Νοσοκομεία.

Οι περισσότερες από αυτές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, δε μιλούν μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Και σε αυτές είναι αφιερωμένη η σημερινή μέρα με ένα στοίχημα “Να σπάσουν τη σιωπή τους”.

Προσωπικά θα ήθελα να αφιερώσω τούτη τη μέρα σε γυναίκες που υπόκεινται σε μορφές βίας που πολύ λίγο εμφανείς είναι και δεν ενέχουν πάντα την έννοια της σωματικές βίας.

Γνώρισα στη ζωή μου πολλές γυναίκες που δεν τις “ακούμπησε” ποτέ κανείς για να τις χτυπήσει. Όμως αρκετές από αυτές “χτυπήθηκαν” λεκτικά ή και με υποτιμητικές ενέργειες από άνδρες και καμμιά φορά ολόκληρες κοινωνίες.

Γνώρισα γυναίκες που έζησαν με το φόβο και υποτάχτηκαν σε τρόπους ζωής που απέρριπταν διεκδικώντας ψίχουλα “κανονικής ζωής”.

Γυναίκες που υπέστησαν υποτίμηση κοινωνική και κατακραυγή γιατί επέλεξαν να κρατήσουν ένα παιδί μόνες τους.

Γυναίκες που θέλησαν, χωρίς ποτέ να τους δοθεί η ευκαιρία, να ανοίξουν τους ορίζοντες τους σπουδάζοντας ή δουλεύοντας.

Γυναίκες με εξαιρετικό κοινωνικό, επαγγελματικό και οικονομικό προφίλ που ζουν την κόλαση μέσα από λεκτική βία που κλείνεται επιμελώς σε τέσσερις τοίχους.

Γιατί καθετί που προσβάλλει, εγκλωβίζει ή πληγώνει το σώμα, το μυαλό ή την ψυχή μιας γυναίκας είναι βία. Την άλλη φορά ας μάθουμε να μην βλέπουμε μόνο τους μώλωπες αλλά και την ψυχή μιας γυναίκας. Κι όταν όλα θα είναι “καθαρά” δεν θα υπάρχει λόγος ύπαρξης για τη σημερινή μέρα.