Η αγάπη για το μπάσκετ και η περηφάνεια για την κόρη μου - Μια μάνα γράφει*

Καλοκαίρι 2015 και η οικογένεια βρίσκεται επίσκεψη σε φιλικό σπίτι.

Στην αυλή υπάρχει μια μπασκέτα και τα 2 από τα τέσσερα παιδιά που μαζεύτηκαν πήραν μια μπάλα και άρχισαν παίζουν μπάσκετ. Αυτό ήταν αρκετό για να χωθεί το μικρότερο της παρέας (8.5 ετών τότε και το μόνο κορίτσι) μέσα στα μεγαλύτερα και να διεκδικεί μερίδιο στη διασκέδαση . Από τότε και μέχρι σήμερα η αγάπη της  για το μπάσκετ δεν έχει σβήσει. Εννοείται ότι γράφτηκε αμέσως σε ομάδα ,παρακολουθούσε ανελλιπώς  τις προπονήσεις και ότι άλλο είχε να κάνει με το άθλημα. Σημαντικό ρόλο σ αυτό έπαιξε ο 1ος προπονητής (θα τον ονομάσουμε Γιώργο).Ο Γιώργος λοιπόν μόλις είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως προπονητής και ουσιαστικά μάθαινε μαζί με τα παιδιά τι πρέπει να κάνει. Παρόλα αυτά ο Γιώργος στάθηκε σε όλα τα παιδιά όσο κανένας άλλος ….! Άκουσα  από έναν γονέα ότι η νίκη σε έναν αγώνα είναι το κίνητρο για να αγαπήσουν και να προχωρήσουν τα παιδιά σε ένα άθλημα. Ο Γιώργος το διέψευσε πανηγυρικά.Με μόλις 2 μήνες προπονήσεων σε νεοσύστατη ομάδα δήλωσε συμμετοχή της ομάδας στο τουρνουά του δήμου και η χαρά των παιδιών ήταν απερίγραπτη. Στο τέλος του τουρνουά η ομάδα δεν τερμάτισε τελευταία όπως αναμενόταν. Νίκες δεν υπήρχαν ιδιαίτερες  αλλά  με κάθε καλάθι που έβαζαν αυτά τα παιδιά σήκωναν το γήπεδο στον αέρα. Ο Γιώργος την επόμενη χρονιά πήγε σε άλλη ομάδα… Τα 10 από τα 20 παιδιά της ομάδας ακολούθησαν τον προπονητή τους! Μαζί και το κοριτσάκι μου που συνέχιζε να προπονείται σε ομάδα αγοριών μαζί με άλλα 2-3 κορίτσια ίδιας ηλικίας. Δεν υστερούσε σε τίποτα από τους συναθλητές της και τα αγόρια δεν της χαρίζονταν όντας κορίτσι. ΌΛΟΙ ΙΣΟΙ !!!  

Περνώντας τα χρόνια η (Θα την πούμε) Μαρία έπρεπε να μπει στην ομάδα των κοριτσιών και φυσικά να αλλάξει προπονητή. Ο νέος προπονητής έκρινε ότι η Μαρία έπρεπε να προπονείται με κορίτσια μικρότερης  ηλικίας και λιγότερης εμπειρίας  στο άθλημα. (Να πω εδώ ότι το παιδί δοκίμασε και άλλο άθλημα την προηγούμενη χρονιά ,αλλά επέστρεψε στο μπάσκετ μετά από 4-μήνες) .Το τμήμα των «έμπειρων» αθλητριών δεν έκανε για την Μαρία μου. Το παιδί αν και αντέδρασε στην αρχή που θα μάθαινε ξανά το Α και το Β ,στην πορεία ο προπονητής την έπεισε ότι στο μικρότερο τμήμα θα έχει το χρόνο να μάθει περισσότερα πράγματα ,να τελειοποιήσει τεχνικές κτλ.Εγώ η μάνα έβλεπα το παιδί να στεναχωριέται και μαράζωνα..Όμως η γνώμη του ειδικού ήταν απόλυτα σεβαστή !2-3 μήνες μετά την έναρξη των προπονήσεων ζήτησα από τον προπονητή αλλά και τον πρόεδρο της ομάδας (που έτυχε να γνωρίζω λόγω επαγγέλματος) να επιτρέψουν στην μικρή μου να προπονείται 1 φορά την εβδομάδα με το αγωνιστικό τμήμα. Σκεφτόμουν ότι η μικρή θα νιώσει ότι οι κόποι της αποδίδουν ,και ότι θα μπορέσει ευκολότερα να γίνει αποδεκτή από τα υπόλοιπα κορίτσια μιας και την επόμενη χρονιά θα ήταν μαζί τους αναγκαστικά λόγω ηλικίας. Στην αρχή αρνήθηκε ο προπονητής (ο πρόεδρος δεν εξέφρασε γνώμη) ,λέγοντας ότι οι προπονήσεις του αγωνιστικού τμήματος είναι πολύ απαιτητικές  και η Μαρία δεν μπορεί να ακολουθήσει. Έτσι κύλησαν οι μήνες μέχρι που ο κορωνοιός σταμάτησε τα πάντα !

Και φτάνουμε στο σήμερα. ! Νέα χρονιά …..ίδια τακτική με το χάπι επιχρυσωμένο…. Η Μαρία μου είναι πλέον στο αγωνιστικό τμήμα… Δεν τολμάει να ακουμπήσει την μπάλα…. παλεύει  να μάθει μπάσκετ βλέποντας  από τον πάγκο….  Μάλιστα οι αρμόδιοι έκαναν το τμήμα 2 ταχυτήτων. Δηλαδή έφεραν και 2ο προπονητή για να προπονεί τα «αδύναμα» κορίτσια .Τους μαθαίνει κοιλιακούς ,σουτ, τρίπλες κτλ Μετά τα βάζει στον πάγκο και παρακολουθούν όλοι μαζί τα υπόλοιπα κορίτσια που εξασκούνται σε συστήματα και άλλα συναφή.  Έτσι κρίνουν οι αρμόδιοι .Και ΝΑΙ !!! Συμφωνώ μαζί τους ότι το παιδί μου ΔΕΝ αξίζει σαν μπασκετμπολίστρια, Τα υπόλοιπα κορίτσια είναι πολύ πιο ικανά… ίσως πιο θαρραλέα…. ίσως ίσως ίσως πολλά ίσως !!!!!!  Το παιδί μου δεν είναι το μόνο λιγότερο ικανό σε αυτή την ομάδα. Υπάρχουν και άλλα παιδιά που κάθονται στον πάγκο τόσο στους αγώνες  όσο και στις προπονήσεις. Εγώ όμως ξέρω πόσο πολύ παλεύει το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ! Παλεύει με πολλά… παλεύει να μάθει να παίζει μπάσκετ γιατί το αγαπάει τρελά, παλεύει να την αποδεχτούν στην ομάδα τα υπόλοιπα παιδιά, παλεύει !!!!!!!!!!!! 

 Και τώρα θα σας  γράψω την συζήτηση που είχαμε από την τελευταία της προπόνηση .Τα συμπεράσματα δικά σας! 

Στην προπόνηση έπαιξαν φιλικό αγώνα μεταξύ τους μιας και είναι αγνωστο πότε θα ξαναβρεθούν εξ αιτίας του lock down .

Όπου Μ..Μαρία και     όπου Α ..εγώ η μάνα…. 

Πως πήγε σήμερα καλό μου ;

Μ. Καααλάα……..

Α.Δηλαδή;;; Μπήκες στον αγώνα ;;;

Μ.Ναι  μωρέ….αλλά….δεεεεεν ήμουν πολύ καλήηη…… Ξέρεις…σε εμένα δεν μου δίνουν την  μπάλα…. Κάποια στιγμή έτρεξα να πιάσω πάσα που μου ήρθε κατά λάθος και την έβγαλα έξω…

Α. Και τι έγινε;;

Μ . Η Χ..με κοίταξε κάπως και σήκωσε τα χέρια της…. σαν να μου έλεγε «τι κάνεις εκεί;»

Η ίδια έβγαλε την μπάλα έξω 6 φορές… τις μέτρησα γιατί νευρίασα!

Α. Πέρα από αυτό πέρασες καλά;;

Μ. Ναι μωρέεε …αλλάαα…ναααα… Ξέρω ότι είμαι η πιο άχρηστη εκεί μέσα αλλά νευριάζω όταν μερικές με κράζουν για πράγματα που οι ίδιες τα κάνουν χειρότερα.

          Και η Ψ… ενώ ήταν στην αντίπαλη ομάδα μου έδωσε πάσα… φάνηκε ότι το έκανε επίτηδες ..γιατί καμία δεν μου έδινε την μπάλα .Να ναι καλά. Αλλά εγώ ξαφνιάστηκα και την έχασα γμτ !!!!!!!!!! 

Α. Εσύ δεν θα αφήνεις κανέναν να επηρεάζει την ψυχολογία σου .Θα κάνεις αυτό που λέει ο προπονητής σου και θα συνεχίσεις να δουλεύεις. Μήπως θέλεις να αλλάξουμε ομάδα ;;;

Μ. Μ. όχι μωρέ μαμά! Ξέρω ότι πρέπει να δουλέψω αλλά δεν θυμάμαι τα συστήματα, αγχώνομαι μην τα κάνω θάλασσα γιατί θα πάω πίσω την ομάδα… δεν με νοιάζει που δεν με βάζουν στους αγώνες γιατί αν μπω θα κάνω κακό στην ομάδα…. Σκέψου να χάσουμε εξ αιτίας μου….. Περα από αυτό αν φύγω θα είναι σαν να τους προδίδω ….Όχι μαμά…

Α. Είμαι πολύ περήφανη για σένα παιδάκι μου. Μπορεί να μην είσαι σουπερ ουαου αθλήτρια αλλά  το ότι δεν τα παρατάς και  συνεχίζεις να παλεύεις   με συγκινεί !!!!

Μ. Really  τώρα;;;;;;;

*Η μητέρα θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία της για ευνόητους λόγους