Οι απόκριες έχουν τις ρίζες τους πολύ βαθιά στο χρόνο. Σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλες τις θρησκείες, γιορτάζεται το τέλος του Χειμώνα και η προσμονή της Ανοιξης, της αναγέννησης της φύσης.
Η γιορτή αυτή δεν μπορεί παρά να είναι χαρούμενη, να είναι έξω καρδιά, να δοξάζει την ίδια τη ζωή και τη γεννεσιουργό αιτία της, τον έρωτα και τη γονιμότητα.
Έτσι στην περίοδο του καρναβαλιού, οι αναστολές μειώνονται, το ξεφάντωμα έρχεται ευκολότερα, οι μάσκες στην πραγματικότητα πέφτουν! Και δε μιλάμε βέβαια για τις μάσκες που βάζουμε στα πρόσωπά μας, αλλά εκείνες τις μάσκες που επιτηδευμένα κρυβόμαστε από πίσω τους όλο το χρόνο, υπακούοντας στις ανάγκες του κομφορμισμού και στις επιταγές του καθωσπρεπισμού.
Αναζητούμε λοιπόν την ελεύθερη διασκέδαση στην περίοδο του καρναβαλιού. Από τους σάτυρους της αρχαίας Ελλάδας, στα πρόστυχα τραγούδια της Ελληνικής επαρχίας, στο μπουρανί του Τυρνάβου και στα ερωτικά πειράγματα και στα φλερτ των διάφορων πάρτυ που γίνονται με την ευκαιρία των Αποκρεών, αναζητούμε την έξαψη όλων εκείνων που φαντάζουν "απαγορευμένα" όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Συχνά βέβαια, όπως και στην κανονική ζωή, η δίψα και η πείνα για έρωτα, υποκαθίσταται με πραγματική πείνα και δίψα, οπότε το φαγητό και το ποτό γίνονται τα μέσα που μέσα από αυτά πολλοί ξεσπάμε τον καθωσπρεπισμό μας.
Οι απόκριες όμως έτσι κι αλιώς, σηματοδοτούν την προσμονή της ελπίδας, της αλλαγής, της ανθοφορίας λουλουδιών και συναισθημάτων. Σηματοδοτούν το τέλος της πλήξης του Χειμώνα και στρώνουν το δρόμο για τις γιορτές του Πάσχα, οι οποίες αμέσως μετά από μία περίοδο υποτιθέμενης στέρησης, επέρχονται με την έννοια της Ανάστασης και τη νίκη της ζωής απέναντι στο θάνατο.
Ακριβώς αυτή είναι και η ομορφιά του πεπερασμένου βίου του ανθρώπου. Η αέναη εναλλαγή εποχών, και συναισθημάτων. Η απάλειψη της ματαιότητας του κόσμου μας μάσα από την ελπίδα για το μυστήριο του αύριο!
Καλή αποκριά λοιπόν!!
