Γράφει η Κωνσταντίνα Χαριτάκη*
«Και δε μου λες, είσαι καλός μαθητής;» Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει να κάνουν αυτή την ερώτηση στα μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά. Τι να απαντήσει το παιδί!! Τρομερή πάλη μέσα στην ψυχούλα του, για το αν από αυτή την απάντηση γίνει αποδεκτό και δεν θα φορτωθεί την ταμπέλα του «κακού» του «ασυνεπή», του «τούβλου», του «κούτσουρου», του «σκράπα»!!
Μη σας τρομάζουν οι λέξεις... αυτές τις ετικέτες και πολλές ακόμη, τις κολλάνε οι μεγάλοι και τις επαναλαμβάνουν οι μικρότεροι. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, τι σημαίνει κακός μαθητής; Είναι ο μαθητής που δεν πήρε το άριστα σε οποιαδήποτε βαθμολογική κλίμακα, αλλά είχε όμως μια άριστη σχέση με ένα δευτερεύον μάθημα; Είναι η υψηλή βαθμολογία αυτοσκοπός; Αγαπητοί γονείς, αγαπάτε τα παιδιά σας για την υψηλή βαθμολογία τους και για την εκπλήρωση των δικών σας στόχων, που εσείς για τον οποιοδήποτε λόγο δεν πετύχατε; Κι αν αυτός ο μαθητής, που δεν έχει άριστα στον έλεγχο, είναι φιλότιμος, ευγενικός, προσπαθεί τότε δεν είναι καλό παιδί και κατά συνέπεια καλός πολίτης για την κοινωνία; Αυτό δε θέλουμε; Καλούς πολίτες; Μόνο οι βαθμοί θα τους κάνουν καλούς;
Να ρωτήσω... Τι σημαίνει δευτερεύον μάθημα; Αν λόγου χάρη τα καλλιτεχνικά, η μουσική, το θέατρο, ηρεμούν την ψυχή του, γιατί να το χαρακτηρίσουμε «δευτερεύον», σε σχέση με τους αριθμούς που τον αγχώνουν; Η ζωή του δεν θα κριθεί από την παραγοντοποίηση και τα ολοκληρώματα. Αν έχει κλίση προς τα μαθηματικά, σαφώς και θα το υποστηρίξουμε, όχι όμως αγάπη με το στανιό.
Επόμενη ερώτηση, «καλός ή κακός δάσκαλος;» Γιατί όλοι οι δάσκαλοι να είναι καλοί; Είναι καλοί όλοι οι γιατροί; Και με λίγη χιουμοριστική διάθεση, ούτε και καλλιγράφοι, εδώ που τα λέμε. Οι δικηγόροι μήπως; Όχι δεν είναι και με αυτή την απάντηση, δεν ισοπεδώνω το θεσμό του εκπαιδευτικού, όπως πολλοί θα σκεφτούν. Αν κάποιος δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, γιατί να τον αποδεκτώ;
Ο δάσκαλος, ο οποίος λέει στον μαθητή «Άσε, με εσένα δεν ασχολούμαι», στην προσπάθειά του να λύσει μια άσκηση που λύνουν και οι υπόλοιποι συμμαθητές του, είναι καλός εκπαιδευτικός; Ο δάσκαλος που παραγκωνίζει τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και τα αφήνει στα τελευταία θρανία, αντί να τα έχει κοντά του, όπως έχει τους πιο δυνατούς; Μα όχι βέβαια! Ο σκοπός του δασκάλου είναι να πάρει τον αδύναμο μαθητή (δεν υπάρχουν κακοί μαθητές) και να τον ανεβάσει πιο ψηλά. Το να πάρει ένα δυνατό μαθητή και να τον κάνει άριστο, αυτό δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Είναι καλός δάσκαλος αυτός που προσβάλει τα παιδιά μέσα στην τάξη; Προσέξτε, όχι να τα μαλώσει, να τα προσβάλει, έχει μεγάλη διαφορά. Τα παραδείγματα πολλά...
Ευτυχώς υπάρχουν και οι Καλοί Δάσκαλοι, και Καλός Δάσκαλος δεν είναι αυτός που χαϊδεύει τα αφτιά των παιδιών, αυτός που καλοπιάνει τους γονείς, καλός δάσκαλος είναι αυτός που κάνει την αυτοκριτική του και προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του, αυτός που δέχεται κριτική από άλλους, δεν νομίζει πως έχει το αλάθητο.
Ένας πολύ καλός δάσκαλος, είχε πει, πως όσοι ασχολούνται με επαγγέλματα υγείας και εκπαίδευσης, θα πρέπει να είναι ευαίσθητοι (όχι ευάλωτοι), ώστε να ακουμπάνε με τρυφερότητα στις ψυχές. Από όλους κάτι μένει στο τέλος, κάθε ένας βάζει το λιθαράκι του στην κατάκτηση της γνώσης, άλλοι αγκωνάρια και κάποιοι άλλοι χαλίκια, ας προσπαθήσουν να κάνουν όλους τους μαθητές να αγαπήσουν τη μάθηση. Ας γίνει όμως με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η μάθηση δεν τελειώνει όταν τελειώσει το σχολείο, να κερδίσει την αγάπη για τη Δια Βίου Μάθηση. Να αγαπήσει τον εαυτό του και κάθε μέρα να προσπαθεί να γίνει καλύτερος από τον ίδιο του τον εαυτό για να είναι σε θέση να προσφέρει ότι καλύτερο στο κοινωνικό σύνολο. Πολίτες με ενσυναίσθηση, αγάπη για τον συνάνθρωπο και για το περιβάλλον, αυτούς θέλουμε. Ας τους βοηθήσουμε να ανοίξουν τα φτερά τους.
*Η Κωνσταντίνα Χαριτάκη είναι μηχανολόγος μηχανικός ΑΤΕΙ
