Γράφει η Ελένη Βλατάκη*
Τι σας θυμίζει Κυριακή πρωί με ήλιο στην Ελλάδα; Τι μνήμες έχετε από τα παιδικά σας χρόνια; Οι Κυριακές, καταγράφονται στην μνήμη σαν ηλιόλουστες πάντα και αν περιέχουν θέα θάλασσα, ακόμα καλύτερα. Κυριακή πρωί στην εκκλησία. Αυτό ίσχυε μέχρι το Γυμνάσιο. Ακολουθεί η περίοδος της εφηβείας - επανάστασης, της φοιτητικής ζωής που δεν ξυπνάς και επανερχόμαστε στην μεσήλικη ζωή.
Κυριακή λοιπόν. Μετά τις 10 το πρωί. Απολαμβάνεις έναν καφέ και έχεις αγοράσει την Κυριακάτικη εφημερίδα.. Η μυρωδιά του εντύπου ανεπανάληπτη. Ιδανικά, πίνεις τον καφέ σου και χάνεσαι ήρεμος στις σελίδες του εντύπου. Χρειάζεσαι ένα μεροκάματο για να την διαβάσεις όλη. Αν είσαι τυχερός και είσαι κοντά στην θάλασσα, δεν ξέρεις τι να πρωτοχαρείς και που να πρωτοπέσει το βλέμμα σου. Υπέροχα όμως και στην αυλή του σπιτιού σου στο χωριό. Με ήλιο πάντα! Γιατί το κλίμα μας διαμορφώνει! Αλλωστε, όταν λέμε Ελλάδα, εννοούμε πάντα ήλιο και θάλασσα.
Εκτός από εφημερίδα, κάποιοι χάνονται στις σελίδες ενός βιβλίου. Ενός βιβλίου, που μπορείς να το μυρίσεις, να το αγκαλιάσεις, να σημειώσεις, να το πάρεις μαζί σου, να το κάνεις ένα με τον εαυτό σου.
Βιβλίο! Πάντα υπήρξε ένα πολύτιμο δώρο! Εκφράζεις συναισθήματα χαρίζοντας ένα βιβλίο και εισπράττεις χαρά, όταν οι φίλοι σου κάνουν δώρο το βιβλίο που είναι ιδανικό για εσένα. Δυστυχώς, τα έντυπα χάνονται. Οι ειδήσεις διαβάζονται με κίνηση του δαχτύλου πάνω στην οθόνη. Οι σελίδες και οι μυρωδιές εξαφανίστηκαν. Δεν γράφουμε πια. Δεν σημειώνουμε. Όταν χρειάζεται να γράψουμε κάτι πάνω σε χαρτί πολλών σελίδων το χέρι μας πονάει από την αδράνεια. Τα σημειώματά μας, ο γραφικός μας χαρακτήρας, ήταν και είναι κομμάτι του εαυτού μας. Αυτό δεν υπάρχει πια. Ακόμα και η λέξη σαγαπώ είχε περισσότερο νόημα σε ένα χαρτάκι που κόλλησες στον καθρέπτη για να θυμάσαι την στιγμή, από ένα απρόσωπο sms.
Το πιο τραγικό , ένα ψηφιακό σχολείο, αν το σκεπτικό είναι όλα τα μαθήματα σε ηλεκτρονική μορφή. Δεν μπορώ να κάνω εικόνα το μέλλον. Με τρομάζει. Ήδη έχω υποφέρει με τον θάνατο της κιμωλίας, παρότι εισπνέαμε πολύ σκόνη. Μα, μήπως και ο μαρκαδόρος είναι καλύτερος; Είναι οι εξελίξεις που παρακολουθείς τρέχοντας σαν γονιός και ακόμα περισσότερο σαν δάσκαλος. Η τεχνολογία ωστόσο, με τα άλματα που έχει κάνει μας έχει βγάλει από πολλά αδιέξοδα πολλές φορές. Κανείς αρνητικός με την τεχνολογία, απεναντίας. Απλά, είναι οι μνήμες που χάνονται στο χρόνο, μαζί με τις εγκυκλοπαίδειες σε πακέτα στο υπόγειο! Όλα μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας σαν μουσειακό είδος.
Μα, δεν μπορεί…πάντα θα έχεις μια μικρή βιβλιοθήκη στο σπίτι. Δέκα κλασσικά εικονογραφημένα θα τα έχεις. Ο χώρος μας, είμαστε εμείς. Εξάλλου, το vintage είναι πολύ στην μόδα. Μαζί με τα έπιπλα διακοσμούμε και βιβλία. Αρκεί σαν εικόνα αυτό για να περάσεις το μήνυμα σε ένα παιδί. Η ακόμα καλύτερα να σε βλέπει να διαβάζεις βιβλίο και όχι οθόνη.
Προχωράμε στην καινούργια κατάσταση τραβώντας μαζί τις μνήμες μας!!!! Καμιά φορά, ας αγοράσουμε για δώρο ένα βιβλίο. Ιδανικά, από ένα βιβλιοπωλείο της γειτονιάς θα ήταν ακόμα καλύτερα. Άλλωστε, η όλη διαδικασία είναι ένα ταξίδι και εμείς μέσα σε αυτό!
*Η Ελένη Βλατάκη είναι ενεργός πολίτης
