Σε είδα στην εθνική- ο θεός να την κάμει- να τρέχεις προσπερνώντας δυο δυο τους τρομαγμένους τουρίστες που πήγαιναν απελπιστικά αργά στη μέση του δρόμου… Αμέσως μετά ανοίγεις μεγαλοπρεπέστατα το παράθυρο και πετάς το πλαστικό του καφέ έξω, στο δρόμο…Σε είδα ναι, και σε είδαν και άλλοι. Το αμάξι σου ένα επιβλητικό τζιποειδές, από εκείνα που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί επίσημοι στις περιοδείες τους. Τι δηλαδή να μη δείξεις ότι έχεις το κάτι τις σου…
Σε λίγο έφυγε από το ανοικτό παράθυρο το καλαμάκι, κάπου σου είχε πέσει φαίνεται και καθυστέρησες να το πετάξεις. Πλησίασα λίγο να σε δω στη φάτσα, αλλά δυστυχώς, όλα μαύρα. Μαύρα παράθυρα, μαύρο τζιπ, μαύρα θα βάψω να φορώ…έμεινα λίγο πίσω να σε παρατηρώ, δεν άργησες να πετάξεις ακόμη κάτι εξώ από το αυτοκίνητο, εκεί στο δρόμο κι όπου πάει. Έμοιαζε με σελοφάν από σάντουιτς, από σοκολάτα, από κάτι τέλος πάντων και σε λίγο, εντελώς φυσικά το άδειο μπουκαλάκι με το νερό. Οδηγάς και πίνεις καφέ, τρως σάντουιτς, πίνεις και το νεράκι σου, ολόκληρο πρωινό στο δρόμο. Και βέβαια, χωρίς λερώνεις το τραπέζι σου και χωρίς να χασομεράς…
Από τα Χανιά μέχρι το Ρέθυμνο, πέταξες μισή σακκούλα σκουπίδια, εκεί στο δρόμο που λέγεται λέει ΒΟΑΚ, τουτέστιν Οδικός άξονας…Για οδικό ξόανο θα του πήγαινε καλύτερα, βάλε τώρα και τα ξόανα που τον διατρέχουν όλη μέρα, κάθε μέρα και πετούν ότι τους περισσεύει, για να καταλάβεις γιατί στις άκρες αυτού του δρόμου είναι μια ολόκληρη χωματερή. Ίσως η μεγαλύτερη της Κρήτης…Ευτυχώς όμως, δεξιά αριστερά έχει δάσος, που καμιά φορά μπαίνει και στο δρόμο μέσα, έτσι πλαστικά, σακούλες, διάφορα άλλα, μπουκάλια, κουτάκια αναψυκτικών και ότι βάλει ο νους σου, όλα εκείνα που πετάς κάθε μέρα, κρύβονται μέσα στα παρόδια δάση…
Αλλοίμονο όμως σε όποιον σταματήσει για οποιοδήποτε λόγο, βλέπει το σκουπιδομάνι στις άκρες του δρόμου και συνειδητοποιεί τότε ότι τελικά εκείνο το… «ανήκομεν εις την Δύσιν,», μάλλον ξυστά πέρασε και δεν ακούμπησε. Κατά τα άλλα, εφησυχάζουμε. Η σεζόν τελειώνει καλά για τον τουρισμό, όλα όσα μας πληγώνουν λύνονται με ένα «έλα μωρέ τώρα…» και θα περιμένουμε με αγωνία αν θα πάει και του χρόνου καλά ο τουρισμός, την ίδια στιγμή που καυχόμαστε για τον πολιτισμό μας –τρομάρα μας- με εκείνο το σαχλό, … «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες εκείνοι έτρωγαν βελανίδια», που μας καθηλώνει στο παρελθόν και μας δημιουργεί τη σημερινή μας εθνική τύφλωση, γιατί τώρα μάλλον γίνεται το αντίθετο…Σε λίγο αν συνεχίσουμε έτσι, εμείς θα τρώμε τα Βελανίδια…Αλλά τι ψάχνω να βρω…Αφού για όλα φταίει το κράτος….
