Μία ιδιοφυΐα δεν μπορεί να λέγεται ιδιοφυΐα, αν δεν διακατέχεται από λίγη -έως πολλή- εκκεντρικότητα, τρέλα, παραξενιά και ιδιοτροπία. Πολλοί φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες και συγγραφείς είχαν διάφορες περίεργες ή και αηδιαστικές συνήθειες.
Στους περισσότερους μάλιστα η ίδια τους η παραξενιά τους στοίχισε ακόμη και τη ζωή. Μη νομίζετε όμως ότι η ιδιοτροπία είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι ιδιοφυείς ήταν και αρκετά περίεργοι.
O Πυθαγόρας μισούσε τα κουκιά, ο Δημοσθένης κρυβόταν στη γη!
Και ξεκινάμε με τον Πυθαγόρα, τον κατεξοχήν θεμελιωτή της μαθηματικής επιστήμης, ο οποίος μισούσε… τα κουκιά!
Αναφορές επισημαίνουν ότι θεωρείται «ο πατέρας της χορτοφαγίας». Παρά το γεγονός ότι προωθούσε μια διατροφή χωρίς κρέας, μισούσε τα κουκιά.
Αρνιόταν να τα φάει, ενώ απαγόρευε στους ακόλουθους του όχι μόνο να τα φάνε, αλλά να μην τα δούν ούτε ζωγραφιστά.
Όσο για τον αρχαίο ημών Δημοσθένη, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, ο δεινός ρήτορας κρυβόταν σε κρυψώνες κάτω από τη γη για αρκετό καιρό.
Πρόβαρε τους λόγους του με πέτρες στο στόμα του, ενώ συχνά ξύριζε όλο το κεφάλι του έτσι ώστε να αποτρέψει τον εαυτό του από το να εμφανιστεί μπροστά στο κοινό πριν να είναι έτοιμος.
Ο ψυχαναγκαστκός Ντίκενς: Χτενιζόταν 100 (και πλέον) φορές τη μέρα
Ένας από τους σπουδαιότερους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές του Βικτωριανού Λονδίνου ήταν ένας εκπληκτικά ευφάνταστος συγγραφέας, αλλά ήταν και λιγάκι εμμονικός. Άνθρωπος που τον είχε ζήσει από κοντά ανέφερε ότι είχε «κόλλημα με τα μαλλιά του. Δεν ήθελε να του πετάει ούτε μία τρίχα.
Γι’ αυτό είχε σε πολύ κοντινή απόσταση μία χτένα και μόλις η τριχούλα πετούσε έτρεχε να την ισιώσει. Αποτέλεσμα; Να χτενίζεται εκατοντάδες φορές μέσα στην ημέρα.
Δεν ήταν ωστόσο η μόνη του… μανία. Ήταν εμμονικός και στις απαιτήσεις του για την διευθέτηση της μελέτης του. Ειδικοί που ανέλυσαν τη ζωή του και το έργο του Ντίκενς διέκριναν μία ελαφράς μορφής ψυχαναγκαστική διαταραχή, ακόμη και επιληψία.
Είχε όμως και ένα δημιουργικό μυστικό: Περπατούσε ενώ σκεφτόταν τα κείμενά του και τα υπαγόρευε σε έναν βοηθό που έγραφε αντί για εκείνον. Μερικές φορές «δούλευαν» μία πρόταση δεκάδες φορές, αντικαθιστώντας λέξεις και αλλάζοντας τη σειρά τους προτού συνεχίσουν
Τόμας Έντισον: Η δοκιμασία της σούπας και η άρνηση του ύπνου
Οι επιστημονικοί συνεργάτες του Τόμας Έντισον έπρεπε να περάσουν μία σκληρή διαδικασία συνέντευξης, η οποία περιελάμβανε το εξής παράδοξο: να φάνε ένα μπολ σούπα κάτω από τα μάτια του διάσημου εφευρέτη. Ο έλεγχος της σούπας του Έντισον έδειχνε αν οι πιθανοί υπάλληλοί του εβαζαν καρυκεύματα πριν τη δοκιμάσουν.
Εάν, λόγου χάρη, πρόσθεταν αλάτι στη σούπα που ακόμη δεν είχαν δοκιμάσει, τότε τους απέρριπτε με τη μία. Τώρα θα σκεφτείτε πού αποσκοπούσε αυτή η δοκιμασία. Ο Έντισον με αυτήν την πρακτική ήθελε να απορρίψει αυτούς που ξεκινούσαν με πολλές αξιώσεις.
Η δεύτερη παραξενιά του ιδιοφυούς επιστήμονα ήταν ότι απέφευγε φυσικές ανάγκες του ανθρώπου, όπως ο… ύπνος!
Την πρακτική αυτή εφάρμοζε και ο σπουδαίος αναγεννησιακός καλλιτέχνης, Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Ειδικότερα, είχε υιοθετήσει έναν πολυφασικό κύκλο ύπνου, ήτοι η μέθοδος ενός υπνάκου που δε κοιμόμαστε ένα συνεχόμενο, μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά, συνήθως έξι μικρότερα κατά τη διάρκεια του 24ώρου. Είναι μια μέθοδος που ενώ κοιμόμαστε ελάχιστα, αισθανόμαστε πιο αναζοωγωνιμένοι και σε καλύτερη κατάσταση εγρήγορσης.
Είναι μία ελκυστική επιλογή για αυτούς που θέλουν να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους, αν και τα πειράματα πάνω στον πολυφασικό ύπνο δεν έχουν δώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Ο Στίβεν Κινγκ βγάζει… σπυριά με τα επιρρήματα
Οι συγγραφείς και οι καθηγητές είναι γνωστοί για τη θρησκευτική τους προσήλωση στα σημεία στίξης και στα μέρη του λόγου, που φτάνουν στα όρια του… «ναζί της γραμματικής» για ένα κόμμα ή μία άνω τελεία.
Ένας από αυτούς είναι και ο Στίβεν Κινγκ, ο οποίος είχε ορισμένες «σφιχτές» απόψεις σχετικά με τη γραμματική, κάτι του τύπου κείμενο 2.000 λέξων χωρίς επιρρήματα κάθε μέρα. Στο βιβλίο του «Περί συγγραφής, ο Κινγκ επισημαίνει: «Πιστεύω ότι ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με… επιρρήματα και θα το φωνάζω από παντού».
Τα επιρρήματα μοιάζουν με αγριοραδίκια που καταστρέφουν το γκαζόν σας
Ο Στίβεν Κινγκ είναι δημιουργός μίας ισχυρής συγγραφής χωρίς να υπάρχει πουθενά επίρρημα. Όπως ισχυρίζεται ο συγγραφέας τα επιρρήματα κλέβουν τις λεπτομέρειες και την ιδιαιτερότητα της υπόλοιπης πρότασης.
Παρά την περιέργειά του αυτή ο Στίβεν Κινγκ συγκαταλέγεται στους πολυγραφότερους σύγχρονους συγγραφείς και τα βιβλία του δεν λείπουν από τη λίστα των best seller των New York Times. Βιβλία του έχουν μεταφερθεί και στον κινηματογράφο, με γνωστότερα τη «Λάμψη» και «Το Αυτό».
Νικόλας Τέσλα: Δεν «χώνευε» τις χοντρές και τα μαργαριτάρια
Εάν δεν υπήρχε ο Νικολάς Τέσλα, η αντίληψή μας για τον ηλεκτρισμό θα ήταν πολλά χρόνια πίσω από αυτό που απολαμβάνουμε τώρα. Ο σπουδαίος Σέρβος φυσικός είχε κατοχυρώσει πάνω από 300 πατέντες για εφευρέσεις όπως οι ηλεκτρομαγνήτες, το ράδιο και τον κινητήρα εναλλασσόμενου ρεύματος. Αλλά εν αντιθέσει με τον Αϊνστάιν, ο Τέσλα δεν άρχισε τόσο αλλοπρόσαλα την καριέρα του. Άρχισε να ξεφεύγει σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία.
Ο Νικολάς Τέσλα ξεκινούσε καθημερινά τη δουλειά του στις 3 τα ξημερώματα και τελείωνε στις 11 το βράδυ. Αυτή η συνήθεια του προκάλεσε διανοητική κατάρρευση σε ηλικία μόλις 25 ετών.
Έσφιξε τα δόντια και συνέχισε το ίδιο… βιολί και σε μεγαλύτερη ηλικία, δουλεύοντας έως τα 38 του χωρίς διακοπή στο αυστηρό του χρονοδιάγραμμα.
Στην πόρτα του δωματίου του έβαζε πάντα την επιγραφή «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ, ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ».
Ήταν άγαμος και -έτσι εξηγείται- τα πήγαινε καλά μόνο με… τα περιστέρια. Επίσης είχε δύο τρομερές απέχθειες: τις υπέρβαρες γυναίκες και τα κοσμήματα παντός είδους, με ιδιαίτερη αντιπάθεια στα μαργαριτάρια. Ακόμη και ο θάνατός του είχε μία δόση… παράξενου.
Πέθανε στις 7 Ιανουαρίου του 1943 αλλά τον βρήκαν νεκρό δυο μέρες μετά γιατί είχε κρεμάσει, όπως έκανε πάντα, στην πόρτα του δωματίου του την επιγραφή «Μην ενοχλείτε, εργάζομαι».
Νόμπελ Παραξενιάς στον «θείο Άλμπερτ»
Αλβέρτος Αϊνστάιν: Δεν ήταν μόνο μία ιδιοφυία. Ήταν ένας νέος άνδρας που μιλούσε αργά και που ως παιδί είχε καθυστερήσει να μιλήσει κάνοντας τους γονείς του και τους γιατρούς να ανησυχούν. Σε συνδυασμό με μία επίμονη και ανεπτυγμένη απόρριψη της αρχής, ο Αϊνστάιν έλεγε ότι η αργή του ανάπτυξη του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες να παρατηρήσει βασικά στοιχεία, όπως ο χώρος και ο χρόνος.
Αυτή η αίσθηση του να αναρωτιέται τον έκαναν να θέσει ακόμη πιο περίεργα ερωτήσματα, τα οποία τον οδήγησαν στην διατύπωση της επαναστατικής του θεωρίας της σχετικότητας. Παρόλα αυτά, αν και ιδιοφυΐα, δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τα αλλόκοτα χούγια του. Και ήταν και πολλά.
Ένας οδηγός του θυμήθηκε ότι μία μέρα ο Αϊνστάιν άρπαξε από το έδαφος μία ακρίδα και την έφαγε. Του άρεσε επίσης να παίζει βιολί παρόλο που δεν ήξερε γρυ. Δεν έπαιζε γνωστά κομμάτια αλλά ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι.
Όσο για το μαλλί του τρελού με το οποίο τον γνωρίσαμε όλοι προέκυψε από… τσιγκουνιά. Ο Αϊνστάιν δεν ήθελε να δώσει λεφτά στον μπαρμπέρη. Η δεύτερη σύζυγός του, Ελσα Λόβενταλ, η οποία ήταν και ξαδέλφη του, προσπάθησε εις μάτην να τον πείσει να κουρευτεί.
Δεν είμαι τίγρης έλεγε και ζητούσε το κρέας του να είναι πολύ καλά ψημένο
Ο ΄Αϊνστάιν όμως ήταν περίεργος και στο φαγητό. Λάτρευε τα αυγά και καθημερινά έτρωγε δύο τηγανιτά για πρωινό. Αυτό που δεν μπορούσε να φάει ήταν μπριζόλα που δεν είχε ψηθεί καλά.
Μία άλλη συνήθειά του ήταν να κυκλοφορεί γυμνός στο σπίτι. Και δεν εννούμε όταν ήταν μόνος. Μία μέρα, όπως ανέφερε οικονόμος του, εμφανίστηκε γυμνός μια ημέρα που είχε πάει να δουλέψει γι’αυτόν μια 21χρονη κοπέλα!
Αν θεσπιζόταν Νόμπελ Παραξενιάς, το είχε άνετα στο τσεπάκι του…
Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ κάπνιζε σαν φουγάρο
Τι να πει κανείς για τον επιστήμονα Φρόιντ! Ένας πρωτοπόρος σε αυτό που σήμερα λέγεται νευροεπιστήμη. Πρόσφερε ενόραση στο υποσυνείδητο, αλλάζοντας τον τρόπο που οι ψυχολόγοι προσέγγισαν το ανθρώπινο μυαλό. Η δική του ιδιοτροπία; Η νικοτίνη και η κοκαίνη.
Ο εθισμός του Φρόιντ ξεκίνησε νωρίς νωρίς. Σε ηλικία 20 ετών δοκίμασε το πρώτο τσιγάρο και η συνέχεια ήταν… δραματική, καπνίζοντας σχδόν ασταμάτητα. Στενός του φίλος τον προειδοποίησε ότι καπνίζοντας όλη μέρα πούρα θα του προκαλούσε επικίνδυνη καρδιακή αρρυθμία.
Προσπάθησε να το κόψει, αλλά η όλη διαδικασία του προκάλεσε κατάθλιψη. Αλλά πόσο κακό ήταν αυτό; «Λίγο αφότου έκοψα το κάπνισμα, η καρδιά μου υπέφερε από κάτι άλλο, χειρότερο από τότε που κάπνιζα και μαζί με αυτό μία κατάπτωση της διάθεσης με εικόνες θανάτου (…)», έγραψε ο ίδιος. Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ δεν κατάφερε να κόψει τεικά το κάπνισμα, ακόμη και μετά από 33 χειρουργικές επεμβάσεις στο στόμα και τη γνάθο για αφαίρεση καρκινικών όγκων.
Όσον αφορά την χρήση της κοκαίνης, ο σπουδαίος ψυχίατρος πειραματίστηκε με την ουσία, μοιράζοντάς τη μάλιστα σε φίλους και τη σύντροφό του.
Πέραν της ανθρώπινης ψυχής είχε μελετήσει και τη σεξουαλική ζωή των χελιών
Το 1884 διαφήμισε τις «θεραπευτικές» ιδιότητες της κοκαΐνης σε μία έγγραφη αναφορά του με τίτλο «Περί Κοκαΐνης» και την οποία αποκαλούσε έναν «ύμνο σε αυτή τη μαγική ουσία».
Καφέ… ντε Μπαλζάκ: Έπινε 50 καφέδες τη μέρα!
Θεωρείται ότι πίνοντας πάνω από 2-3 καφέδες την ημέρα είστε εθισμένοι; Πλανάστε πλάνην οικτράν, γιατί ίσως δεν γνωρίζεται ότι υπήρξε άνθρωπος που έπινε… 50 φλιτζάνια καφέ καθημερινά.
Ο λόγος για τον γάλλο μυθιστοριογράφο Ονορέ ντε Μπαλάζ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο ντε Μπαλζάκ έπινε 50 καφέδες κάθε μέρα, κοιμόταν σπάνια ειδικά όταν έγραφε το μνημειώδες έργο του «Ανθρώπινη Κωμωδία.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε σε γαλλικό περιοδικό το 1830 με τίτλο «Οι χαρές και οι ωδίνες του καφέ», ο Μπαλζάκ περιέγραψε το ρόφημα με έναν άκρως ποιητικό τρόπο.
«Αυτός ο καφές πέφτει στο στομάχι σου και αμέσως προκαλείται μία γενική αναστάτωση. Οι ιδέες αρχίζουν να μετακινούνται σαν τάγματα του Μεγάλου Στρατού στο πεδίο μάχης και η μάχη ξεκινά. Όλα φτάνουν καλπάζοντας στο μυαλό…» έγραφε.
Η παροιμιώδης εξάρτηση του Μπαλζάκ από τον καφέ με αλυσίδες καφενείων όπως το καναδικό «Βalzac Coffee» και το γερμανικό «Βalzac’s Coffee» έχουν αξιοποιήσει τη σύνδεση του ονόματος του γάλλου συγγραφέα με το δημοφιλές ρόφημα.
Η δύναμη της ζωής μου! Ήπια 30.000 φλιτζάνια γράφοντας την Ανθρώπινη Κωμωδία!
Όταν πια και τα 50 φλιτζάνια δεν του έκαναν τίποτα, κατανάλωνε ολόκληρους κόκκους, ακόμα και τα κατακάθια! Φρίκη! Λένε ότι σε αυτή του την εξάρτηση, αλλά και την υπερφαγία του οφείλεται ο θάνατός του.
Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ είχε κι άλλο ένα πάθος: ήταν εθισμένος σεξουαλικά με τιτλούχες, κοινώς δούκισσες, κοντέσες και μακρησίες, χωρίς βέβαια να τον «χαλάνε» και οι πληθωρικές ανώνυμες.
Αγκάθα Κρίστι: Έγραφε οπουδήποτε αλλού εκτός απ’ το γραφείο
Η «Βασίλισσα του εγκλήματος» έγραψε 66 αστυνομικά μυθιστορήματα και 14 συλλογές διηγημάτων. Όμως η Αγκάθα Κρίστι είχε μία ιδιομορφία στο γράψιμό της. Και δεν εννοούμε στον τρόπο γραφής της, αλλά στο πού έγραφε.
Αποκαλούσε τον εαυτό της «μια τέλεια μηχανή που φτιάχνει λουκάνικα»
Η Κρίστι δεν έγραφε σε… γραφείο. Το «Έγκλημα στο Όριεν Εξπρές» για παράδειγμα το έγραψε σε δωμάτιο ξενοδοχείου.
Χρησιμοποιούσε όμως γραφομηχανή, αν και για την Κρίστι το να γράφει η ίδια ήταν μέρος της ιεροτελεστίας της συγγραφής. Αυτή η διαδικασία ήταν συχνά αποσπασματική. Έγραφε όταν είχε διάθεση, πολλές φορές στο τραπέζι της κουζίνας ή στο υπνοδωμάτιό της.
Δρ Γιοσίρο Νακαμάτσου: Ένας τρελός επιστήμονας
Θέλει να τον αποκαλούν Σερ Δόκτωρ ΝακαΜατς και είναι ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους εφευρέτες για τους οποίους ίσως δεν γνωρίζουμε πολλά. Ο Νακαμάτσου ανακάλυψε τη δισκέτα το 1952 και έχει κατοχυρώσει περισσότερες από 3.300 πατέντες στη ζωή του, κατέχοντας -σύμφωνα με τους ισχυρσμούς του- το παγκόσμιο ρεκόρ.
Ο δρ. ΝακαΜατς πιστεύει στα διανοητικά οφέλη της παρατεταμένης, χωρίς αέρα παραμονής κάτω από το νερό, κοινώς η στέρηση του οξυγόνου. Όπως ο ίδιος επισημαίνει «Για να πεινάσει από οξυγόνο ο εγκέφαλος, πρέπει να βουτήξεις βαθιά αφήνοντας πίεση του νερού να στεγνώνει από αίμα το κεφάλι. Στα τελευταία 5 δευτερόλεπτα πριν το θάνατο, φαντάζομαι μία εφεύρεση».
Μόλις το ερέθισμα εμφανιστεί, το καταγράφει με ένα ειδικό αδιάβροχο σημειωματάριο από πλαστικό που έχει εφεύρει και κολυμπά πίσω στην επιφάνεια.
Για 40 χρόνια φωτογράφιζε και ανέλυε κάθε γεύμα που είχε
Ένα άλλο κλειδί για την επιτυχία του Νακαμάτσου; Η έμπνευση μέσα σε ένα «ήσυχο δωμάτιο», ένα μπάνιο δηλαδή με πλακάκια 24 καρατίων. Όπως εξηγεί, τα πλακάκια μπλοκάρουν τα κύματα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου που βλάπτουν την δημιουργική διαδικασία.
Εντγκαρ Άλαν Πόε: «Εβγαζε» τα μάτια των εκδοτών του
Συγγραφέας του 1800 που δεν είχε τα σύγχρονα εργαλεία συγγραφής που υπάρχουν στην εποχή μας, ωστόσο ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, έκανε ένα βήμα παραπέρα: έγραφε τα έργα του σε λωρίδες χαρτιού τις οποίες ένωνε με βουλοκέρι και τις έκανε κυλίνδρους.
Η συνήθεια αυτή είχε φέρει στα όριά του τους εκδότες του που έδιναν πραγματικό αγώνα για να δέσουν τις ιστορίες.
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν: Λουζόταν με παγωμένο νερό πριν συνθέσει
Ο Μπετόβεν αποτέλεσε μία από τις κεντρικότερες μορφές της κλασικής μουσικής και συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στους ευρύτερα αποδεκτούς συνθέτες όλων των μουσικών περιόδων και τους πλέον γνωστούς όλων των εποχών.
Οι συμφωνίες και τα κοντσέρτα για πιάνο που συνέθεσε αποτελούν τα πιο δημοφιλή έργα του. Από πολλούς αναγνωρίζεται ως μια από τις μουσικές ιδιοφυίες.
Παρά την απώλεια της ακοής του έγραφε μουσική μέχρι το τέλος της ζωής του
Είχε όμως και αυτός τις ιδιορρυθμίες του. Πριν καθίσει στο πιάνο για να συνθέσει, έβαζε το κεφάλι του σε παγωμένο νερό! Το ίδιο έκανε με τα χέρια του, ενώ λέγεται ότι έβρεχε και τα ρούχα του, θεωρώντας ότι αυτό το βοηθούσε και του έδινε έμπνευση. Και μάλλον είχε δίκιο.
-
newsonly
