Μαύρη η ώρα που θα ‘ρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια. Κι αν έρθεις ομαλά, ειρηνικά, αν την ψάχνεις κι αυτή αποφασίσει να σου φανερωθεί, όλα καλά! Αν όμως ζεις στον δικό σου όμορφο κι αγγελικά πλασμένο κόσμο κι έρθει και πέσει πάνω σου σαν ατζαμής οδηγός, τότε φίλε μου την έβαψες!
Η αλήθεια ήταν πάντα ο καταλύτης στις προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων. Ανάμεσα σ’ αυτήν και στο ψέμα δεν υπάρχει μέση οδός. Ζωή χωρίς επώδυνες συγκρούσεις είναι ζωή κλεμμένη από τον φανταστικό κόσμο των παραμυθιών. Από τα μικράτα μας ακόμα, θυμάστε; Διαβάζαμε τον Χάνσελ και την Γκρέτελ και μας έτρεχαν τα σάλια. Κι έμπαινε στο δωμάτιο η μάνα και μας έλεγε ότι τα γλυκά κάνουν πολύ κακό στην υγεία και στα δόντια κι εμείς αντιδρούσαμε και περιμέναμε τη μέρα τη μαγική που θα ξυπνήσουμε μέσα σ’ ένα σπίτι φτιαγμένο από σοκολάτα και παντεσπάνι και θα τρώμε ελεύθερα μέχρι να σκάσουμε.
Όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με την αλήθεια της μαμάς, είχαμε ήδη ένα στόμα γεμάτο σφραγίσματα, σάκχαρο, χοληστερίνη και καμιά δεκαριά κιλά παραπάνω. Έτσι συμβαίνει με όλες τις αλήθειες της ζωής μας. Προσπαθούμε με μαεστρία αξιοθαύμαστη να τις αποφύγουμε, αλλά μάταια. Αν στο κεφαλάκι μας υπάρχει εκ γενετής η διαστροφή της αναζήτησης, αυτές θα λάμψουν μπροστά μας αργά ή γρήγορα! Το φως τους μπορεί να μας τυφλώσει, μπορεί να μας κάψει, μπορεί και να μας αποκαλύψει καινούργιους δρόμους ζωής.
Προσωπικά, αν κάποια στιγμή ζήλεψα κάτι από τις ζωές άλλων ανθρώπων, αυτό ήταν η πίστη τους στο Θεό..
Αυτή η ζηλευτή πεποίθηση ότι αυτά που συμβαίνουν είναι «γραμμένα». Η ελπίδα και η προσμονή του παραδείσου. Η στωικότητα με την οποία υπομένουν τις αντιξοότητες, έχοντας σκαρώσει, στον τόπο μας, και την ανάλογη μαντινάδα: «Όλα τα βάρη ο Θεός στους δυνατούς τα δίνει, γιατί εις τους αδύναμους δεν έχει εμπιστοσύνη»
Αδύναμη δεν αισθάνομαι, το αντίθετο μάλιστα. Πάλεψα για πολλά πράγματα. Άλλα τα κέρδισα κι άλλα όχι. Μα το δικό μου τρακάρισμα με την αλήθεια, με οδήγησε στη διαπίστωση, στην επώδυνη διαπίστωση της τελικά μοναχικής πορείας. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, στην παρεϊστικη συμπόρευση των …παράλληλων μοναξιών! Όλοι οι Θεοί του κόσμου σ’ένα κουτάκι μέσα μου -και για να τους βρω πρέπει να ξεσκίσω, να κάνω χίλια κομμάτια το περιτύλιγμα. Την Ψυχή μου!
* Γεννήθηκα στο Μόντρεαλ, σπούδασα στη Θεσ/νίκη, ζω κι εργάζομαι στα Χανιά. Ασχολούμαι ενεργά με την πολιτική, αγαπώ το τραγούδι και τη μουσική και βιοπορίζομαι από την επιστήμη της Φυσικής Αγωγής.Είμαι οπαδός της ιδέας ότι ´´χωράνε και δύο και τρία καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, όταν έχεις βρει τις προσωπικές σου ισορροπίες”. Γράφω,γιατί έτσι γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και τον αντιμετωπίζω αποτελεσματικότερα στις «κακές του» στιγμές.
