Η ζωή κάποτε ήταν δύσκολη και επίπονη μέσα στην απλότητα της. Δεν έβαζες τα ρούχα στο πλυντήριο, πρόσθετες το απορρυπαντικό και το μαλακτικό και πατούσες το κουμπί. Ούτε υπήρχε το στεγνωτήριο για τη συνέχεια.
Οι παλιές νοικοκυρές τη μέρα της μπουγάδας οργάνωναν ολόκληρη …εκστρατεία. Τα κοφίνια με τα άπλυτα έπρεπε να κουβαληθούν στο ποτάμι, επίσης αρκετές φορές για τα ασπρόρουχα κυρίως τα μπουγαδοτσίκαλα (μεγάλα τσικάλια για το βράσιμο του νερού), τα πράσινα σαπούνια που κατασκευάζονταν στο σπίτι με τα τηγανόλαδα και τις τρυγιές του λαδιού, η στάχτη για να γίνει η αλουσά και η κοπανίδα, το ξύλο που χτυπούσαν τα σκληρά ρούχα, συνήθως χαλιά και πατανίες για να καθαρίσουν.
Στον ποταμό στήνονταν οι αυτοσχέδιες παρασιές και βράζονταν με την αλουσά στο νερό στα ασπρόρουχα. Αν υπήρχε και λίγη μαγειρική σόδα το άσπρο γινόταν εκτυφλωτικό και κανένα σημερινό λευκαντικό … δεν την έπιανε!
Τα ρούχα απλώνονταν σε αυτοσχέδιες απλώστρες στο ποτάμι ή μεταφέρονταν με το γαιδουράκι για να απλωθούν στο σπίτι.
Το πλυσταριό που σας παρουσιάζοουμε που διέθετε και δύο γούρνες και δίπλα τρεχούμενο νερό βρίσκεται στο Φόδελε και στην εποχή του προφανώς ήταν υπερσύγχρονο. Όπως διαβάζουμε και στην ιστοσελίδα του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού το 1915 με δαπάνη της κοινότητας, βάση της επιγραφής πάνω από τη πόρτα της εισόδου, κατασκευάστηκε το παλιό πλυσταριό του χωριού που τβρίσκεται νότια του χωριού στη δυτική όχθη του ποταμού. Πρόκειται για πετρόκτιστο κτίριο στο εσωτερικό του οποίου βρίσκεται σειρά τσιμεντένιων γουρνών και καταπότης.
.JPG)
