Ήταν μια συνηθισμένη συζήτηση στις αρχές της δεκαετίας του 90, μεταξύ δύο φίλων και συναδέλφων. Ο δρόμος που οδηγούσε στην πανέμορφη και σχεδόν παρθένα περιοχή στην Ιερά Μονή Κουδουμά ήταν καινούριος, χωμάτινος και εντελώς υποτυπώδης.
Της Μαρίας Καλλέργη
Αν ήσουν τυχερός κατάφερνες να τον περάσεις με 4Χ4, χωρίς να χρειαστεί να επέμβεις με κασμάδες για να τον κάνεις βατό. Όμως οι δύο δάσκαλοι, ο Γιάννης Μαυρουδής και ο Κώστας Παραδεισανός, εννοούσαν αυτό που έλεγαν. Να κάνουν μια παρέα και να πάνε στον Κουδουμά.
Η παρέα έγινε και εκτός από τους δύο πρώτους συμμετείχαν ο Νίκος Κτιστάκης καθηγητής μαθηματικός, ο Γιώργος Μαρής επιχειρηματίας και Περιφερειακός Σύμβουλος και ο Μανόλης Κουδουμάς καθηγητής του ΤΕΙ. Πήγαν λοιπόν την πρώτη φορά και από τότε καθιερώθηκε. Έτσι σαν ένα έθιμο, ένα άτυπο τάμα. Την Κυριακή των Βαίων του 2017 η παρέα που έφθασε στον Κουδουμά, εκτός από το βασικό πύρηνα των πέντε περιλάμβανε κι άλλους 22.
Ο Γιάννης Μαυρουδής ο ένας από τους αρχικούς εμπνευστές ακόμα και σήμερα με το ίδιο πάθος και την οργανωτικότητα που τον διακρίνει ασχολείται με την οργάνωση του προσκυνήματος. Κάθε χρόνο ανησυχεί, οργανώνει και καθοδηγεί. Όπως έκανε και την πρώτη χρονιά. Κάθε χρόνο ο δημιουργικά ανήσυχος Γιάννης Μαυρουδής, επικοινωνεί με όλη την παρέα και υπενθυμίζει το προσκύνημα. Και μεγαλώνει η παρέα, μεγαλώνει και η χαρά!
Η Cretewoman μίλησε με τον Κώστα Παραδεισανό ο οποίος είπε για το ετήσιο προσκύνημα στον Κουδουμά: “Ξεκινήσαμε τη δεκαετία του 90 οι πέντε. Κατά καιρούς έρχονται κι άλλοι στην παρέα αλλά ο βασικός πυρήνας στο ετήσιο προσκύνημα παραμένει σταθερός. Νηστεύουμε και πηγαίνουμε κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαίων και κοινωνούμε”
Πιο κοντά στο Θεό
Σύμφωνα με τον κ.Παραδεισανό το κατανυκτικό περιβάλλον στη Μονή τους κάνει να αισθάνονται πιο κοντά στο Θεό και πρόκειται για μια συνήθεια που η παρέα έχει σκοπό να κρατήσει όσο τουλάχιστον μπορεί.
Μάλλον θα το κάνει με όποιο πρόσφορο τρόπο μπορεί κόντρα στις συνθήκες που αλλάζουν, και κάνουν τη μετάβαση ως το Μοναστήρι που ακουμπά στο Λιβυκό πέλαγος ευκολότερη. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι θέλουν την ευκολία τους αλλά η ευκολία στερεί οπωσδήποτε κάτι σε περιπέτεια, μυστήριο και μαγεία.
Όπως τονίζει ο κ. Παραδεισανός: “τα πρώτα χρόνια που πηγαίναμε άλλοτε περνούσε και άλλοτε δεν περνούσε ο δρόμος. Επικοινωνούσαμε με τον ηγούμενο προκειμένου να ενημερωθούμε αλλά χρειάστηκε κάποια φορά να ανοίξουμε το δρόμο με κασμάδες για να περάσουμε. Από το Ηράκλειο ξεκινούσαμε στις 4 τα ξημερώματα γιατί η λειτουργεία άρχιζε στις 6 και τελείωνε στις 7:30 το πρωί. Είμαστε πολύ λίγοι οι προσκυνητές. Τώρα οι προσκυνητές είναι πολλοί και η λειτουργία τελειώνει στις 9:30 το πρωί”.
Μεταβίβαση … του προσκυνήματος
Με τα χρόνια η παρέα που ξεκινούσε από το Ηράκλειο για το ετήσιο προσκύνημα στον Κουδουμά γνωρίστηκε με τους ανθρώπους του Μοναστηριού. Δέθηκαν μαζί τους και κάθε χρόνο τους περιμένουν. Οι ηγούμενοι που πέρασαν από το Μοναστήρι έγιναν φίλοι με τους ανθρώπους που για παραπάνω από δύο δεκαετίες δίνουν ραντεβού εκεί στη νότια Κρήτη την Κυριακή των Βαίων.
Με τα χρόνια το προσκύνημα άρχισε να περιλαμβάνει και τα παιδιά των ανθρώπων της αρχικής παρέας. Αυτό πλέον έγινε θεσμός και όπως φαίνεται τα ηνία στο προσκύνημα θα πάρει η επόμενη γενιά.
Άλλωστε πέρα από τη θρησκευτική πίστη όποιος πάει στον Κουδουμά θέλει να ξαναπάει. Ανεξάρτητα από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις ο τόπος εκεί μοιάζει πραγματικά παραδεισένιος.
Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο ρεπορτάζ είναι του Κώστα Παραδεισανού από την προχθεσινή τελευταία επίσκεψη της παρέας στη Μονή.
