Ο καφές στο ζαχαροπλαστείο της Mona Lisa στη παλιά πόλη του Ρεθύμνου, το πρωί της Πασχαλιάς είναι καθιερωμένος. Ειδικά αν τον συνοδεύει η δημοτική φιλαρμονική παιανίζοντας χαρμόσυνα τη 2η Ανάσταση του Ναού της Κυρίας των Αγγέλων.
Ο Σκαρτσίλης της Mona Lisa απορρημένος με κοιτά, να πιάνω με τα λάστιχα στην πίσω σέλα τις τούρτες του, βέβαιος πως δεν θ αποσώσουνε στον προορισμό τους σώες.
Αντε να του εξηγώ πως δεν υπάρχει μακριά, ούτε για τις τούρτες, ούτε για διψασμένους για περιήγηση στη πατρώα γη, στις μυρωδιές της Άνοιξης.
Οι σούβλες δεν μύρισαν ακόμα. Ανηφορίζω νότια τ Αρμενοφάραγγο, διασχίζω τον Αρμό για τον Άγιο Βασίλη σαν 16αχρονος στη πρώτη του δίκυκλη απόδραση.
Αργότερα επιστρέφω στο δυτικό Ρέθυμνο κατεβαίνοντας και ανεβαίνοντας από τον Κάστελο στο Βαρσαμόνερο μέσα στις δρυάδες, τα πρινάρια, τις χαρουπιές. Ομορφιά ανοιξιάτικη, λιόλουστη τούτη η στράτα, αγαπημένη.
Το μεσημέρι με βρίσκει ν ανηφορίζω το Κέδρος από τ Αγιοβασιλιώτικα.
Ο γερμανός σκαρφαλώνει σβέλτα με 4η στο σασμάν, σ ολάνθιστες πλαγιές και μαγεμένα γκρέμια. Ακολουθεί τις κίτρινες ασφαλτολωρίδες, που θυμίζουν τη χειμωνιάτικη αγριάδα του περάσματος, που αγαπά τα χιόνια.
Στον αυχένα στα 850μ ξεπροβάλει το Κέδρινο πλάτωμα, τση γιους ο κάμπος, τ αρχαίο βοσκοτόπι της Συβρίτου, πράσινος τροφός τ Αμαριού.
Ζυγώνω το Γερακάρι που γιορτάζει, κατηφορίζω προς το Μέρωνα να βουτήξω στ Αμάρι, στο στρωμένο τραπέζι, στ αντικρυστά και τις σούβλες.
Σαν η κρεπάλη κοπάζει, αντιγυρνώ με τον ήλιο να φτάνει στη δύση, στους Αρμένους κοντοστάθηκα, όπως πάντα στο τέλος της φιλόξενης πασχαλιάτικης βόλτας.
Του παπά ο σκύλος δεν έχει στεμό. Γυρίζει πέρα δώθε, κουνά την ουρά του και καλοτρώει ότι τονε φιλέψουνε.
Και του χρόνου γεροί, τις στράτες να πιάνουμε, ζωή να γεμίζουμε.
Ο Στέλιος Γαβαλάς είναι οικονομολόγος και επιχειρηματίας, π. πρόεδρος του Συλλόγου Μοτοσικλετιστών Ρεθύμνου.
