Πόσοι από εμάς που αγαπάμε τα παραμύθια, δεν έχουμε σκεφτεί το τι γίνεται μετά από το έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα;
Της Ελίνας Λαγουδάκη
Η Μαρία Καραγιάννη, αποφάσισε να λύσει αυτή την απορία σε εμάς, σε σχέση με το τι έγινε όταν ο Πινόκιο έγινε πραγματικό παιδί και πέρασε λίγος καιρός.
Ο Πινόκιο, λοιπόν, έχοντας “μεταμορφωθεί” σε κανονικό παιδί, πηγαίνει κανονικά σχολείο και κάποια στιγμή του “βάζει” τρικλοποδιά ένα κούτσουρο. Αυτό το κούτσορο, όμως, θα αλλάξει τη ζωή και του Πινόκιο και του Τσεπέτο.
Η συγγραφέας , που αυτοαποκαλείται ξωτικό στην παρουσίαση του εαυτού της (ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει ποτέ σε “βιογραφικό σημείωμα” συγγραφέα), μέσα από ένα γλυκό και όμορφο παραμύθι, δίνει μαθήματα για την αγάπη ανάμεσα στα αδέρφια, για την διαφορετικότητα και για το ότι η αγάπη δεν εκδηλώνεται από όλους με τον ίδιο τρόπο. Αυτά ίσως, τα κατάλαβα εγώ, που δεν είμαι μικρό παιδί. Αλλά αυτό με μάγεψε σε αυτό το παραμύθι. Μου έδωσε πολύ γλυκά μηνύματα και ας μην ανήκω στην ηλικιακή ομάδα που απευθύνεται!
Υπάρχουν, όμως, και άλλα τρια στοιχεία που μου κίνησαν το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο βιβλίο! Η εικονογράφηση είναι εκπληκτική, οι εικόνες είναι τόσο δυνατές μέσα στην απλότητα τους, το κείμενο συνοδεύεται από QR που σε μεταφέρει σε ένα σύνδεσμο για να ακούσεις την ιστορία και στο πρώτο αλλά και στο τελευταίο φύλλο υπάρχει ένας παγκόσμιος χάρτης που αναφέρει πως λέγεται η λέξη αδερφός σε κάθε μέρος του κόσμου.
Αν κάποιος με ρωτούσε για αυτό το βιβλίο, θα έλεγα πως απλά βρήκα ένα όμορφο δώρο για τους μικρούς μου “φίλους”.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο.
Καλοτάξιδο και ελπίζω να δούμε και άλλες ιστορίες της ίδιας. Είτε με τον Πινόκιο, είτε με κάποιον άλλον που συνάντησε στη χώρα των ξωτικών και των νεράϊδων!
