Δεν ωφελεί να λέμε τα ίδια και τα ίδια, δεν ωφελεί… Έγιναν και γίνονται πολλές συζητήσεις για τα τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα… Γράφτηκαν πολλά και γράφονται. Λέγονται πολλά, όμως τελικά συμβαίνει και εδώ ότι συμβαίνει γενικώς στη χώρα. Όλοι έχουμε άποψη για όλα, όλοι είμαστε ειδικοί για τα πάντα, μιλάμε για τα πάντα, αλλά δεν πράττουμε. Δεν κάνουμε ούτε τα αυτονόητα.
Στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού, μετά το σοβαρό τροχαίο με τους 4 νεκρούς στη Λαμία, όλοι λυπηθήκαμε, κάναμε κριτική για θέματα οδήγησης, κυκλοφοριακής αγωγής, κάναμε πολιτική κριτική, μέχρι και ταξικό χαρακτηρίσαμε το τροχαίο και γεμίσαμε σελίδες και ιστοσελίδες με κριτική πάσης φύσεως…
Μετά, μπήκαμε στο αυτοκίνητό μας και…πιάσαμε το κινητό! Ακόμη και οι αστυνομικοί της Τροχαίας, αυτές τις μέρες έγιναν πιο ευαίσθητοι ως προς την τήρηση του νόμου. Έτσι «έγραφαν» πιο εύκολα, αφού υπήρχε η νομιμοποιητική βάση του φρικτού δυστυχήματος…όμως οι πολίτες –παραβάτες, θεώρησαν και θεωρούν εαυτούς άτυχους και όχι παράνομους ή εγκληματίες. Επιπλέον η τροχαία δεν είναι παντού. Δεν μπορεί να είναι, οπότε εμείς συνεχίζουμε να σκοτωνόμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα. Ανάμεσα στο «ωχ αδελφέ σε μας θα τύχει» μέχρι τη λέξη «τραγωδία», είναι πολύ λεπτή η γραμμή και τελικά ποτέ δεν ξέρεις πότε θα την υπερβείς…
Έχουμε συνηθίσει λοιπόν το θάνατο από τροχαία δυστυχήματα. Κάτι σαν αναπόφευκτο συμβάν που πάντα-έτσι νομίζουμε- συμβαίνει στους άλλους.
Δεν μπορεί αυτό να συνεχιστεί έτσι. Το ξέρουμε όλοι, αλλά απλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Λειτουργούμε με τον αυτόματο πιλότο και τις συνήθειες γενεών και γενεών, οπότε ως γνήσιοι νεοέλληνες, πετάμε ένα «έλα μωρέ» και…συνεχίζουμε.
Το ερώτημα είναι τι ακριβώς κάνει το επίσημο κράτος, προκειμένου να υποκινήσει μια κοινωνία που βρίσκεται κυριολεκτικά σε αφασία, να αλλάξει προς το καλύτερο και στην προκειμένη περίπτωση να πάψει να σκοτώνεται στους δρόμους…
Και μπορεί να κάνει πολλά…Από το να επιμένει στην εφαρμογή του νόμου με συνέπεια και αξιόπιστα, μέχρι καμπάνιες στα ΜΜΕ και την καθιέρωση κυκλοφοριακής αγωγής στα Σχολεία ως υποχρεωτικού μαθήματος και πολλά άλλα ακόμη. Αλλά πριν από όλα ας βάλει ως στρατηγικό στόχο, πέρα από τη μείωση των ελλειμμάτων και τη δημιουργία πλεονασμάτων, ας βάλει στόχο και την προστασία της ανθρώπινης ζωής!
