Ερώτηση στον Πρωθυπουργό είχε υποβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με θέμα την εγκληματικότητα και το άβατο των Εξαρχείων.
Παρακολούθησα προσεκτικά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή, η οποία για άλλη μια φορά εξελίχθηκε σε μια μονομαχία των δύο ανδρών, οι οποίοι διαγωνίστηκαν σε ευρηματικές ατάκες και σε εντυπωσιακές κορώνες ώστε να ικανοποιήσουν τα δικά του ο καθένας, ακροατήρια.
Εντυπωσιάστηκα είναι αλήθεια, από τον τρόπο που ο Αλέξης Τσίπρας υπερασπιζόταν την Αστυνομία, εγκαλώντας τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι προσβάλλει την Αστυνομία όταν λέει ότι δεν αντιμετωπίζεται η εγκληματικότητα!
Εντυπωσιάστηκα επίσης με πόση ευκολία ο Πρωθυπουργός παρέθετε στατιστικά στοιχεία της Αστυνομίας για εξιχνιάσεις, συλλήψεις, ποσότητες ναρκωτικών κλπ.
Νόμισα ότι ζούσα σε άλλη χώρα όταν ο ίδιος αναφέρθηκε σε 8 συλλήψεις τρομοκρατών και σε εξαρθρώσεις συμμοριών…πραγματικά πως αλλάζουν οι καιροί!!!
Κάπου στη μέση βέβαια η συζήτηση και από τους δύο εξελίχθηκε στα οικονομικά προβλήματα τα σχετικά με την αξιολόγηση κλπ
Από τη συζήτηση δεν βγήκα σοφότερος. Ακούγοντας τον κύριο Τσίπρα νόμισα ότι όλα είναι μια χαρά, ζούμε σε έναν παράδεισο και η εγκληματικότητα έχει εξαφανιστεί, χρησιμοποιώντας βέβαια και τα σχετικά στατιστικά στοιχεία.
Όμως το βασικότερο για άλλη μια φορά διέφυγε…Η αντεγκληματική πολιτική δεν πρέπει να είναι πολιτική ενός κόμματος. Πρέπει να είναι εθνική πολιτική με διακομματική συναίνεση και να στηρίζεται στις βασικές αρχές του δικαίου, της επιστήμης της εγκληματολογίας, της Αστυνομικής επιστήμης και της δικαιοσύνης.
Όσο υπεραστυνόμος της χώρας είναι ο εκάστοτε υπουργός με τους παρατρεχάμενούς του, παρεμβαίνοντας με πολιτικές εντολές στην αστυνομική επιχειρησιακή δράση, τόσο θα γενικεύεται η αίσθηση της ανομίας και τόσο θα χειροτερεύουν τα πράγματα.
