Οι δρόμοι της Κρήτης είναι συχνά σπαρμένοι με πτώματα ζώων που είχαν την ατυχία να συναντηθούν με κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο. Σκύλοι και γάτες είναι τα συνηθέστερα θύματα της ασφάλτου και δυστυχώς μένουν εκεί στη μέση ή την άκρη του δρόμου τουμπανιασμένα ή διαλυμένα, αφού καμιά υπηρεσία δεν τα μαζεύει, μέχρι κυριολεκτικά να λιώσουν. Μια εικόνα που δυστυχώς την έχουμε συνηθίσει και έχει πάψει πια να μας ενοχλεί. (όπως άλωστε και τόσα άλλα κακώς κείμενα). Κι όμως είναι μια εικόνα απαράδεκτη!
Όμως ο Ιανουάριος, είναι ο μήνας των ασβών, των αρκάλων όπως τους ονομάζουμε στην Κρήτη.
Τα ζώα αυτά, εγγενή της ευρασιατικής πανίδας και από τα χαρακτηριστικά θηλαστικά της Κρήτης, είναι σχετικά σπάνια στο ανθρώπινο μάτι και πολλοί μάλιστα, ιδιαίτερα οι νεώτερες γενιές, αγνοούν την ύπαρξή τους.
Παλιότερα, τα ζωά αυτά οι κρητικοί τα κυνηγούσαν γαι το δέρμα τους, το οποίο είχε αρκετά σημαντική αξία. Μάλιστα στις δεκαετίες 1960-1970, οι αριθμοί του είχαν μειωθεί ιδιαίτερα.
Στην Κρήτη, τον Ιανουάριο τα ζώα αυτά ξυπνούν από τη μικρής διάρκειας χειμέρια νάρκη τους και αρχίζουν να αναζητούν ταίρι για να εκπληρώσουν το νόμο της φύσης. Έτσι κυκλοφορούν πολύ τις νύχτες του Ιανουαρίου διασχίζουν χιλιόμετρα και βέβαια διασχίζουν και τους δρόμους, οπότε αρκετά από αυτά πέφτουν θύματα μιας συνάντησης με αυτοκίνητο.
Αν καταφέρουν και συναντήσουν ταίρι, οι θηλυκές κυοφορούν 50 ημέρες και γεννούν συνήθως 3-4 μικρά.
