• Home
  • »
  • Editorial
  • »
  • O Χρόνος, η Ανάσταση και εμείς. Του Γ. Παπακωνσταντή

O Χρόνος, η Ανάσταση και εμείς. Του Γ. Παπακωνσταντή

Είμαστε ήδη στη μέση της Μεγάλης Εβδομάδας. Η Ανάσταση, το Πάσχα, έχω την εντύπωση ότι ήρθε εφέτος νωρίς. Δεν έχουν ακόμη περάσει οι εικόνες του καρναβαλιού από το μυαλό μας και πρέπει να ψάχνουμε για λαμπάδες της Λαμπρής.

Από την  άλλη, ολόκληρη η φύση φαίνεται να βιάζεται φέτος. Τα πάντα έρχονται νωρίτερα. Πρώιμη χρονιά, λένε οι παλαιότεροι. Δεν έκανε και καθόλου σχεδόν Χειμώνα, καθώς συνέχεια ερχόταν ζεστός αέρας από την Αφρική που μαζί με τη σκόνη, έφερε ζέστη για την εποχή. Έτσι εδώ στην Κρήτη, τα κρύα ήταν λιγοστά, τα χιόνια επίσης, οι βροχές ακόμη χειρότερα, δεν κατάφεραν να ποτίσουν όσο έπρεπε την Κρητική φύση.  Είναι σαν να μας ξεγέλασε φέτος ο Χειμώνας.

 Όμως το Πάσχα είναι εδώ. Τα πάντα ανθίζουν και προλειαίνουν το έδαφος για το Καλοκαίρι. Οι πρώτοι τουρίστες περιδιαβαίνουν ήδη πόλεις και χωριά και όλα μοιάζουν να έχουν ένα φυσιολογικό ρυθμό.

Παρόλα αυτά, δεν μπορείς να ξέρεις αν ο Απρίλης και ο Μάης  θα φέρουν τα νερά που δεν έφερε ο Χειμώνας. Δεν μπορείς να ξέρεις αν το Πάσχα που είναι τόσο νωρίς, θα είναι Ανοιξιάτικο ή αν θα έχει άσχημο καιρό. Όπως και νάχει όμως, είναι Πάσχα. Σημαίνει Ανάσταση, αναγέννηση, αλλαγή, νέα πορεία.  Και όσο πιο νωρίς τελικά γίνεται η ανάσταση και η αναγέννηση τόσο καλύτερα είναι. Θα έχουμε χρόνο να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χρόνος ολοένα και τρέχει ακάθεκτος και μείς δεν προλαβαίνουμε να προσαρμοστούμε στις εποχές και στις γιορτές που έρχονται νωρίς.

Έτσι κι αλλιώς φαίνεται πως όλα τρέχουν στις μέρες μας. Όλα πηγαίνουν με ασύλληπτες ταχύτητες, τέτοιες που δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε πότε επέρχονται οι εποχές και οι αντίστοιχες γιορτές . Ή μήπως όλα είναι φυσιολογικά, ο χρόνος ακολουθεί την πορεία του όπως πάντα, αλλά  είμαστε εμείς που απλώς βιαζόμαστε για να τα ζήσουμε όλα, να τα προλάβουμε όλα, έστω και χωρίς να τα συνειδητοποιούμε;

Η αλληλουχία των χρονικών στιγμών μας μήπως τελικά εξαρτάται από την έμφαση που δίνουμε σ αυτές; Μήπως τελικά το Πάσχα έρχεται όπως πάντα φυσιολογικά, αλλά εμείς γενικά δεν προλάβαμε-δεν προλαβαίνουμε-να το εσωτερικεύσουμε, γιατί Πάσχα δεν είναι μια απλή γιορτή την τάδε του μηνός, είναι μια προετοιμασία, μια συγκεκριμένη ροή διαδικασιών με κορύφωση την Ανάσταση, αφού όμως έχει προηγηθεί η Σταύρωση.

Μήπως τελικά έχουμε κατά νου μόνο την Ανάσταση, και προσδοκούμε να γίνουν όλα γρήγορα, να φτάσουμε κατευθείαν εκεί, έχοντας εσωτερικεύσει ως δική  μας σταύρωση την καθημερινότητά μας; 

Καλή Ανάσταση σε όλους μας!

Κύλιση στην κορυφή