Κάθε μέρα καλούμαστε να κάνουμε στον εαυτό μας πληθώρα ερωτήσεων από το αν γεμίσαμε το ψυγείο και αν πληρώσαμε τους λογαριασμούς μέχρι το αν βάλαμε βενζίνη στο αυτοκίνητο. Ποτέ όμως δεν αναρωτιόμαστε: Πότε ήταν η τελευταία φορά που «ταξιδέψαμε» χωρίς εισιτήριο;
Πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που χαθήκαμε σε έναν κόσμο που ήταν μόνο δικός μας; Τότε που οι λέξεις έγιναν τα υλικά και η φαντασία μας ο πιο επιδέξιος τεχνίτης για να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο;
Σε μια εποχή που το βίντεο έχει κατακλύσει κάθε ηλεκτρονική συσκευή με ποιότητα αξεπέραστη των προσδοκιών, το βιβλίο φαντάζει μια ρομαντική επιλογή, όλων αυτών που αρνούνται να συμβαδίσουν με την εποχή τους.
Η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία κατακτούν όλο και λιγότερο χώρο στη ζωή αλλά και στο σπίτι ενός ανθρώπου. Η οικονομική κρίση , το άγχος της καθημερινότητας σε συνδυασμό με την πίεση της δουλείας θέτουν άλλες προτεραιότητες . Πλέον οι άνθρωποι έχουν μεγάλες τηλεοράσεις αντί για μεγάλες βιβλιοθήκες .
Η ανάγνωση βιβλίων έχει περιοριστεί στους μήνες των καλοκαιρινών διακοπών, με τον εν δυνάμει ταξιδιώτη να προσφέρει μόνο τότε, στο εαυτό του την ευκαιρία να ταξιδέψει και να απαρνηθεί για λίγο την μουντή καθημερινότητα.
Δυστυχώς όλοι λησμονούμε τα μακροπρόθεσμα οφέλη ενός βιβλίου όπως την ικανότητα του να γυμνάσει την κριτική μας σκέψη, να ενεργοποιήσει την αναπλαστική μας ικανότητα και φαντασία. Πρόσφατες έρευνές μας αποδεικνύουν ότι οι αναγνώστες βιβλίων κινδυνεύουν κατά 20% λιγότερο να πεθάνουν από κάποια αιτία, ενώ παράλληλα η εμφάνιση Αλτσχάιμερ περιορίζεται σημαντικά.
Το άμεσο ερώτημα που θα έθετε κάποιος είναι αν το βιβλίο έχει τόσα οφέλη εμείς γιατί δεν διαβάζουμε ?
Ανάμεσα στις πολλές δικαιολογίες που θα έρθουν στην επιφάνεια προκειμένου να υπερασπιστούν αυτή μας την αποστασιοποίηση σίγουρα θα κυριαρχήσει το επιχείρημα που αφορά την κινηματογραφική μεταφορά των βιβλίων στην μεγάλη οθόνη . Μια λύση εύκολη , φαντασμαγορική και με την εγγύηση του Χόλυγουντ.
Μην ξεχνάτε όμως αγαπητοί ταξιδιώτες ότι πριν η Βίβιαν Λι ζήσει έναν ερώτα με πάθος στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» , πριν ο Ράιαν Γκόσλινγκ μας διηγηθεί την ιστορία της ζωής του στο λατρεμένο «Ημερολόγιο» και πολύ πριν ο Τζακ Νίκολσον επισφραγίσει την «Λάμψη» με την ερμηνεία του. Κάποιοι άλλοι πρωταγωνιστές φτιαγμένοι από λέξεις, μας οδήγησαν πρώτοι σε αυτούς τους κόσμους, μας ταξίδεψαν μέσα από τις σελίδες και μας θύμισαν γιατί είναι ωραίο να ταξιδεύεις χωρίς εισιτήριο.
*Ο Γιάννης Ρουκουνάκης είναι φιλόλογος.
