Για κάποιους ευτυχία είναι η αναγνώριση, η χλιδή, μια καλή δουλειά, για άλλους η οικογένεια, για κάποιους τα χρήματα ή μια στέγη, γι’ άλλους ο έρωτας, τα χρώματα της φύσης, τα χαμόγελα γύρω τους, μια αγκαλιά που θα δώσουν ή θα πάρουν. Η σπουδαιότητα που έχουν τα πράγματα για κάθε άνθρωπο είναι υποκειμενική.
Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που τους ρωτάς τι θέλουν απ’ τη ζωή τους και απαντάνε «ευτυχία». Για όλους μας εννοείται η ευτυχία. Πιστεύουμε ότι η υγεία, τα χρήματα, η εξουσία είναι τα μέσα για να την αποκτήσουμε. Οι περισσότεροι από εμάς είναι υγιείς, άλλοι από εμάς έχουν επιτύχει ή έχουν αποκτήσει πολλά απ’ τα υλικά που ονειρεύονταν. Είμαστε όμως ευτυχισμένοι;
Το κυνήγι προς την ευτυχία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δυστυχία.
Ευτυχία είναι να είσαι αυτάρκης. Ευτυχία είναι όταν δεν υπάρχει τίποτα να ζητήσεις. Ευτυχία είναι στα μικρά απλά και καθημερινά που δε δίνεις σημασία στην προσπάθειά σου να ανακαλύψεις αυτό που ήδη έχεις. Η ευτυχία είναι η αξιοποίηση όλων όσων μας περιτριγυρίζουν.
Είναι οι κοινωνικές ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, είναι οι φίλοι που δε μας εγκαταλείπουν, οι στιγμές με την οικογένεια, το φαγητό που θα δώσεις στον άστεγο, το γράμμα που θα αφήσεις στην πόρτα της, το χαμόγελο που θα ζωγραφίσεις σ’ ένα δακρυσμένο πρόσωπο, η ελπίδα που θα δώσεις στο αδιέξοδο του άλλου, ο χρόνος που θα αφιερώσεις στο κατοικίδιό σου, το δείπνο που θα ετοιμάσεις στη σχέση σου, τα μαθήματα κιθάρας που θα ξεκινήσεις, η συγχώρεση, τα όνειρα που θα κάνεις ανεξαρτήτως ηλικίας και κοινωνικοοικονομικού υπόβαθρου.
Στις μικρές λεπτομέρειες βρίσκεται. Στις μοναδικές στιγμές που εύχεσαι να σταματούσε ο χρόνος, στις ανατολές κάθε εποχή του χρόνου, στην ελευθερία που νιώθεις όταν βουτάς στο νερό, στον αέρα που σου κτυπά το πρόσωπο και σε κάνει να κλείνεις τα μάτια, στις μπίρες που μοιράστηκες με τους σημαντικούς άλλους της ζωής σου, στην αγάπη που δέχεσαι απ’ τους αφανείς ήρωες στην πορεία σου.
