…γράφει ο Δημήτρης Περβολιανάκης*
[Ακρόαση του άρθρου: https://clyp.it/ujot4ye1 (διάρκεια: 04:51)]
Στο ματς των Τρικάλων η ομάδα μας δεν έχασε τίποτε σημαντικότερο από την ευκαιρία να κάνει ένα «διπλό» και να ισορροπήσει τις εντός έδρας απώλειες. Ως εκ τούτου έμεινε πολύ πίσω στη διεκδίκηση του πλεονεκτήματος της έδρας στην πρώτη φάση των πλέι-οφ, στην οποία θα συμμετάσχουν οι ομάδες των θέσεων 5-8.
Από την άλλη, το Ρέθυμνο κέρδισε χρόνο προετοιμασίας για το επόμενο ματς (της χρονιάς) με την Κύμη, που θα οριστικοποιήσει την παραμονή στην κατηγορία, δούλεψε πάνω στην ομαδικότητα, που είναι καθοριστική για τη δημιουργία ενός συμπαγούς συνόλου, μοίρασε χρόνο, ευθύνες και ρόλους στους Έλληνες, δεδομένου ότι η ομάδα ανέβηκε στα Τρίκαλα ουσιαστικά με τρεις έτοιμους ξένους, και ακόμα φαίνεται ότι ενσωμάτωσε ικανοποιητικά έναν ακόμα ξένο (Γουόλτερ Λέμον), που προσέφερε σε 17 λεπτά συμμετοχής περισσότερα απ’ όσα προσέφερε ο προκάτοχός του (Ντεβό Τζόζεφ) σε τρία ολόκληρα παιχνίδια.
Όλη η εξέλιξη του αγώνα ουσιαστικά στιγματίστηκε από τα τελευταία τεσσεράμισι λεπτά του πρώτου ημιχρόνου, όταν το ισόπαλο 24-24 μετατράπηκε σε 37-28 μ’ ένα επιμέρους 13-2 που συμπληρώθηκε από το καλάθι του Γιαννόπουλου στην εκπνοή. Στο διάστημα αυτό τα Τρίκαλα έκαναν ένα δυνατό «ξέσπασμα» σ’ επίθεση και άμυνα και πήραν τον έλεγχο. Αμέσως μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου οι πιθανές εναλλακτικές τροπές του αγώνα θα μπορούσαν να είναι μόλις δύο: είτε η γηπεδούχος ομάδα θα συνέχιζε ακάθεκτη το έργο της έχοντας και το πλεονέκτημα της ξεκούρασης του διαλείμματος∙ είτε η φιλοξενούμενη θα εκμεταλλευόταν το κενό του ημιχρόνου, για να σπάσει τον ρυθμό της γηπεδούχου και να επιστρέψει στη διεκδίκηση της νίκης. Το Σάββατο το απόγευμα συνέβη το πρώτο! Τα Τρίκαλα όχι μόνο άντεξαν στην αντεπίθεση του Ρεθύμνου, αλλά κατάφεραν να διευρύνουν και τη διαφορά στο +15 μέχρι το 30. Λογικά η τελευταία περίοδος επρόκειτο να είναι μια διαδικαστική υπόθεση.
Παρά ταύτα είναι πολύ θετικό που η ομάδα μας δεν το παράτησε το ματς. Στο τελευταίο δεκάλεπτο έκανε φιλότιμη προσπάθεια, δοκίμασε να επιστρέψει αντίθετα στη ροή του αγώνα, πέτυχε περισσότερους πόντους από τη δεύτερη και την τρίτη περίοδο μαζί, αλλά, δυστυχώς, δεν κατάφερε ν’ αλλάξει τη μοίρα της αναμέτρησης. Κάθε φορά που φαινόταν να πλησιάζει, οι γηπεδούχοι, παρά την κούρασή τους, είχαν τις απαντήσεις με τα μεγάλα σουτ. Η εικόνα του αγώνα σ’ αυτό το διάστημα έδειξε ότι, με λίγη προσοχή στο τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου, το Ρέθυμνο Cretan Kings θα μπορούσε να το «κτυπήσει» αυτό το ματς απέναντι σ’ έναν βατό αντίπαλο, τον οποίο μάλιστα είχε κερδίσει πολύ άνετα στον πρώτο γύρο.
Αξιοσημείωτη ήταν η πολυφωνία και η ομαδική διάθεση στο παιχνίδι της ομάδας μας. «Διψήφιοι» ολοκλήρωσαν την αναμέτρηση οι Άρνολντ, Φιτζπάτρικ, Τάλτον και Γιαννόπουλος, σχεδόν «διψήφιος» ο Χριστοδούλου∙ πολύ αποτελεσματικοί στη συγκομιδή των ριμπάουντ οι Τάλτον, Γιαννόπουλος και Καμπερίδης, που «κατέβασαν» τα 14 από τα 26 συνολικά «σκουπίδια» της ομάδας μας∙ «οικονομικός» παίκτης ο (νέος) Γουόλτερ Λέμον, που πέτυχε 6 πόντους με απόλυτη ευστοχία στα δίποντα, «κατέβασε» 2 ριμπάουντ και μοίρασε 3 ασίστ, παρότι ακόμα δεν γνωρίζει ούτε τα ονόματα των συμπαικτών του… Σε αντίθεση με το ματς του Λαυρίου, αυτή τη φορά ο κόουτς Βετούλας μοίρασε τον χρόνο συμμετοχής σχεδόν σ’ όλους τους παίκτες, σημάδι ότι η διαχείριση του ρόστερ της ομάδας βρίσκεται σε σαφώς ικανοποιητικότερο επίπεδο.
Για τις τελευταίες επτά αγωνιστικές της κανονικής περιόδου το Ρέθυμνο Cretan Kings έχει ν’ αντιμετωπίσει εντός έδρας την Κύμη, τον Π.Α.Ο.Κ., τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ενώ εκτός έδρας πηγαίνει στον Προμηθέα, τον Κόροιβο και τη Λευκάδα. Αναζητώντας ρεαλιστικές προβλέψεις το Ρέθυμνο βλέπει έναν «ορίζοντα» τριών νικών! Με τέτοια πιθανή συγκομιδή για την ομάδα μας ο Π.Α.Ο.Κ. και ο Κολοσσός, που έχουν ήδη δύο νίκες περισσότερες και καλύτερο πρόγραμμα, δεν πρέπει να νιώθουν ιδιαίτερη απειλή για τις θέσεις 5 και 6. Από την άλλη, το Ρέθυμνο λογικά δεν πρέπει ν’ ανησυχεί ούτε για το ζήτημα της παραμονής, που (και) φέτος θα κριθεί στις 9 νίκες.
Αυτές τις νίκες η ομάδα μας θα τις φτάσει στο επόμενο ματς με την Κύμη στο «Μελίνα Μερκούρη» εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Αυτό το τελευταίο το γράφουμε, διότι η συμπαθής ομάδα της Χαλκίδας μπορεί να πήρε μεγάλη σ’ έκταση νίκη ανάσας με τη Λευκάδα την προηγούμενη αγωνιστική, όμως βρίσκεται μόλις μια νίκη πάνω από την επικίνδυνη ζώνη και έχει δύσκολο πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι θα κατέβει στο Ρέθυμνο για έναν «αγώνα ζωής», όπως ακριβώς συνέβη και με τη Λευκάδα στις αρχές του έτους. Κι όλοι βέβαια θυμόμαστε πολύ καλά τι συνέβη σ’ εκείνο το ματς.
Ακόμα περισσότερο το θυμούνται οι παίκτες της ομάδας μας που, αυτή τη φορά, θα είναι περισσότερο υποψιασμένοι κι έτοιμοι να μπουν σ’ έναν αγώνα που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για το Ρέθυμνο ως ο «αγώνας της χρονιάς»∙ όχι μόνο επειδή η νίκη σ’ αυτό το ματς θα εξασφαλίσει την παραμονή στην κατηγορία γι’ άλλη μια χρονιά, αλλά και επειδή θα χαρίσει στους παίκτες και τους προπονητές μας αγωνιστική και ψυχολογική «φόρα» στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν μία εκ των θέσεων 7 ή 8 της βαθμολογίας της κανονικής περιόδου, του μόνου ρεαλιστικού στόχου που έχει απομείνει πριν τα πλέι-οφ.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κρητική Επιθεώρηση»
* Blogάρει εντυποψηφιακά και χωρίς τυπικότητες ο ελεύθερος οικογενειάρχης, ορκισμένος επαγγελματίας, εκτονωτικά πολυάσχολος, αεικίνητα αντισυμβατικός, φανατικά αισιόδοξος και συγκρατημένα ψύχραιμος εκπαιδευτικός, πολίτης, φίλαθλος και άνθρωπος της διπλανής… στήλης Δημήτρης Περβολιανάκης!
