Περιδιαβαίνοντας τις καφετέριες και τα μπαράκια στις πόλεις της Κρήτης, θα δει κάποιος πολλά ζευγάρια, αντροπαρέες αλλά και παρέες γυναικών, να χαλαρώνουν και να διασκεδάζουν ελεύθερα. Θα διαπιστώσει ότι εμφανώς τουλάχιστον, δεν υπάρχει διαφορά στην ελευθερία «κυκλοφορίας» των δύο φύλων.
Όμως αν βρεθεί στα χωριά της ενδοχώρας και πάει στα καφενεία, θα διαπιστώσει ότι γυναίκες δεν υπάρχουν. Σε όλα τα καφενεία μόνο αντροπαρέες να πίνουν ή να βλέπουν τηλεόραση, κυρίως αθλητικά. Οι γυναίκες όμως όχι μόνο υπάρχουν αλλά είναι συνήθως οι ψυχές όλων των πολιτιστικών δρώμενων της υπαίθρου, ακόμη και αν στη βιτρίνα της προεδρίας είναι κάποιος άνδρας.
Παράλληλα θα δούμε τις γυναίκες-μητέρες, είτε εργάζονται είτε όχι να είναι εκείνες κυρίως που διαβάζουν τα παιδιά, ή που τα πηγαινοφέρνουν στα φροντιστήρια και στις αθλητικές τους υποχρεώσεις. Δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα από τα σχετικά σημεία…Όσο για τα υπόλοιπα τα κλασσικά, εννοείται ότι η γυναίκα, είναι «βασίλισσα», αλλά και «δούλα» του σπιτιού. Δεν έχετε παρά να κάνετε μια έρευνα στους γύρω σας, πόσοι άνδρες από τους γνωστούς σας, βάζουν πλυντήριο, σφουγγαρίζουν ή…σιδερώνουν.
Όσο και αν η κοινωνία μας έχει προχωρήσει κάπως σε σχέση με το παρελθόν, όσο και αν ο τουρισμός μας δείχνει εδώ και δεκαετίες εικόνες χειραφέτησης και ισότητας, στην Κρητική κοινωνία η θέση της γυναίκας, έχει πολλά ακόμη να κατακτήσει προκειμένου να είναι πραγματικά ισότιμη με τη θέση του άνδρα. Ναι είναι εργαζόμενη έξω από το σπίτι, αλλά είναι περίσσια εργαζόμενη και μέσα σ αυτό.
Και ενώ ολόκληρος ο κόσμος των ανδρών κινείται γύρω από τη γυναίκα, εντούτοις η επικυριαρχία τους στην εμφανή τουλάχιστον εξουσία, εντός και εκτός οικογένειας είναι εμφανέστατη.
Για να μην μπούμε σε περισσότερο δυσάρεστα πράγματα. Πόσα δηλαδή κορίτσια στην εφηβεία παντρεύονται γιατί ο έρωτας πρέπει να είναι ο πρώτος, ο ένας και μοναδικός; Πόσα ακόμη παρά το ότι έχουν σπουδάσει, έχουν καβατζάρει όχι τα είκοσι, αλλά και τα τριάντα και πρέπει να έχουν την έγκριση του αρσενικού της οικογένειας, -πατέρα ή αδελφού- για να βγουν;
Και πως τελικά αντιμετωπίζουμε την νέα, μόνη, απελευθερωμένη γυναίκα που θέλει να κυκλοφορεί, ακριβώς όπως ένας άνδρας; Για να μην μιλήσουμε για την κακοποίηση και το τι συμβαίνει αρκετές φορές πίσω από κλειστές πόρτες…
Όχι να μην είμαστε ικανοποιημένοι από τη θέση της γυναίκας στην κοινωνική οργάνωση της Κρήτης. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε!
Και να σκεφτεί κανείς, ότι στη Μινωική εποχή η Κρήτη ξεχώριζε γιατί είχε τη γυναίκα σε περίοπτη θέση σε σχέση με τους άλλους πολιτισμούς!
