Γεννιόμαστε χωρίς να ξέρουμε να ζούμε. Αναπνέουμε, εκτελούμε τις φυσικές μας ανάγκες, αναπτύσσουμε τα βασικά ένστικτά μας, μεγαλώνουμε και πορευόμαστε στη ζωή. Με όλα αυτά, υπάρχουμε. Το ζήτημα είναι αν είμαστε πραγματικά ζωντανοί. Αν η σκέψη, η νόηση, η δράση, τα συναισθήματα ξεπερνούν την ύπαρξη. Γιατί τελικά όλοι υπάρχουμε αλλά σίγουρα δεν ζούμε όλοι.
Και τι σημαίνει να ζεις; Θα ρωτήσει κάποιος. Αυτό ίσως είναι το αρχέγονο, το πιο απλό και συνάμα το πιο δύσκολο υπαρξιακό ερώτημα που μπορεί να έχει κάποιος.
«Μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε» είχε πει ο μέγιστος Ν. Καζαντζάκης. Προλαβαίνουμε τι; Ποιο μπορεί να είναι το αποτύπωμά μας στη ζωή; Ποιος ο προορισμός και η πραγμάτωσή μας; Εκατοντάδες χιλιάδες φιλόσοφοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι αλλά και ιερείς όλων των θρησκειών έχουν πασχίσει να δώσουν απάντηση σ αυτό το ερώτημα. Ποιος ο σκοπός του ανθρώπου;
Η μόνη βεβαιότητα στη ζωή, είναι ο θάνατος. Είναι το πεπερασμένο της ζωής. Σε ευρεία κλίμακα, μια ανθρώπινη ζωή είναι μια μικρή ασήμαντη κουκίδα στην αιωνιότητα του ανθρώπινου γένους, όμως σε προσωπικό επίπεδο η ζωή του καθενός μας, είναι μοναδική. Μια μοναδική μυσταγωγία σώματος, νου, ψυχής. Μια μοναδική συγκυρία κάθε λεπτό, δημιουργίας συναισθημάτων. Μια μοναδική αλληλουχία εμπειριών, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Πάλι ο Καζαντζάκης μας λέει: “Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ αυτή τη ζωή είναι: Κάτι να κάνεις, κάτι ν αγαπάς, κάτι να ελπίζεις.” Δράση, αγάπη, ελπίδα. Αυτά κάθε στιγμή, σε μοναδικούς συνδυασμούς και διαφορετικότητες για τον καθένα, δημιουργούν συναισθήματα και διαμορφώνουν εμπειρίες
Η αίσθηση του τέλματος, της ανημπόριας, της μιζέριας, της υποταγής σε ότι καθορίζουν οι άλλοι, στερεί συχνά τη μοναδικότητα που έχει ο καθένας μας και, εν τέλει, η ζωή και η ευτυχία δεν ετεροκαθορίζονται με βάση προδιαγραφές, νόρμες ή πρότυπα που βάζουν άλλοι, ή ενσταλάζουν σιγά σιγά και μετουσιώνουν ως επιλογή δική σου τις δικές τους απόψεις και πρέπει.
Η μοναδικότητα του καθενός, προκύπτει από τα μοναδικά του συναισθήματα. Τις δικές του περιχαρακώσεις και αναζητήσεις. Τη δική του ελευθερία για δράση, αγάπη, ελπίδα. Είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για τα συναισθήματά μας λένε οι ψυχίατροι. Είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για την ευτυχία μας. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε υπεύθυνοι για τη δική μας ζωή.
Οι κοινωνικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, εντάσσονται σ αυτό. Αν κάποιος δεν είναι ευτυχισμένος με τον εαυτό του δεν μπορεί να κάνει ευτυχισμένους τους άλλους. Όλα τα άλλα είναι απλά ματαιοδοξία, ναρκισσισμός ή νεύρωση.
Είναι δύσκολη η ζωή λοιπόν, περίπλοκη και απαιτητική. Συχνά απαιτεί επώδυνες επιλογές, άλλες φορές πάλι σου δείχνει μόνη το δρόμο. Η ζωή δεν έχει κενά. Πάντα τρέχει στο χρόνο. Αυτό που δεν επέλεξες όταν το είχες, δεν τόχεις να το επιλέξεις όταν το θες. Τα πάντα τρέχουν και διαμορφώνονται σε μια συγκυρία που διαρκώς αλλάζει, στη γραμμική πορεία του μέλλοντος προς το παρελθόν.
Μια διαρκή ετοιμότητα απαιτεί η ζωή για να πραγματώνεται. Ετοιμότητα να πιάσεις τη στιγμή!
.jpg)
