Με τα παιδιά από το Hopestreet.gr είχαμε βρεθεί στην αρχή του εγχειρήματος τους. Είπαμε πολλά αλλά τελικά αποφασίσαμε να προβάλλουμε όσα είπαμε όταν θα είχε υλοποιηθεί το πρώτο βήμα της όλης τους προσπάθειας. Λοιπόν, τρεις μήνες περίπου από την δημιουργία τους, ο πρώτος στόχος του ολοκληρώθηκε. Ας γνωρίσουμε λοιπόν το Hopestreet.gr .
Της Ελίνας Λαγουδάκη
Όλο αυτό ξεκίνησε τελείως ξαφνικά. Ψάχνανε να δουν πως μπορούν να συνδυάσουν δυο αγαπημένες συνήθειες τους, τη φωτογραφία και το βίντεο, με την προσφορά. Έτσι λοιπόν, κατέληξαν να δημιουργήσουν αυτή την ομάδα που μέσα από την δημόσια προβολή πίστεψαν πως θα φέρει ως αποτέλεσμα πολλά χαμόγελα.
Έβαλαν σε όλο αυτό προσωπικό χρόνο, προσπάθεια, πείσμα, θέληση και κατάφεραν πολλά. Προσωπική τους ικανοποίηση, όπως είπαν από τη πρώτη στιγμή, είναι η αγκαλιά του κόσμου στην προσπάθεια τους. Απέκτησαν “συνοδοιπόρους” που μαζί έχουν διανύσει ουκ ολίγα χιλιόμετρα στην διαδρομή αυτή της προσφοράς.
Όταν ο κόσμος τους βλέπει με μια κάμερα στο χέρι ξαφνικά μπροστά του ίσως και να ´´τρομάζει´´ λίγο. Αλλά το πάντα φιλικό βλέμμα των παιδιών και η εξήγηση του σκοπού τους τους καθησυχάζει και πάντα αγκαλιάζουν τον σκοπό τους, όπως μπορεί ο καθένας φυσικά.
Ο βασικός τους σκοπός δεν έχει πουθενά τη έννοια του ατομικισμού. Δεν ψάχνουν για κάτι που θα τους προσφέρει το προσωπικό τους κέρδος. Ο βασικότερος σκοπός τους είναι και θα είναι να μην υπάρξει “ταβάνι”. Θέλουν να καταφέρουν να βοηθάνε συνεχώς όσους τον έχουν ανάγκη γιατί οι εποχές είναι δύσκολες για όλο τον κόσμο. Για κάποιους περισσότερους για κάποιος λιγότερο, αλλά δυσκολίες περνάνε όλοι.
Φυσικά και θέλουν να βγάλουν όλο αυτό το εγχείρημα τους και έξω από το Ρέθυμνο. Δεν το ξεκίνησαν , εξάλλου, σαν κάτι τοπικό. Θέλουν όλο αυτό το “ρεύμα” που δημιουργείται στη πόλη τους να εξαπλωθεί κι αλλού. “Η αγάπή για τον συνάνθρωπο δεν έχει σύνορα όπως ένας χάρτης”, όπως λένε και οι ίδιοι…
Εννοείται πως έρχονται κάποιες φορές αντιμέτωποι με την καχυποψία και τις δεύτερες σκέψεις του κόσμου. Το ξέρουν και το κατανοούν. Τι κάνουν για αυτό; Είναι απλό! Παροτρύνουν το κόσμο να δώσει την ευκαιρία στον εαυτό του να περάσει μια “τηλεοπτική” ημέρα με αυτούς και την ομάδα. Είναι λογικό να υπάρχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις όσο αφορά τις φιλανθρωπικές δράσεις αλλά εάν κάποιος μπει για λίγες ώρες στην παρέα τους θα καταλάβει ότι μοναδικός σκοπός τους είναι η βοήθεια του συνανθρώπου μας.
Όλο αυτό το σκοπό, μπορούν να τον βοηθήσουμε όλοι; Πως; Τα παιδιά μας εξηγούν αναλυτικά!
Μια επιχείρηση που θέλει να βοηθήσει μπορεί να τους “ανοίξει τις πόρτες της” και να τους δώσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τον χώρο της για αυτό τον σκοπό καθώς και να προσφέρει ο,τι εκείνη πιστεύει πως μπορεί να βοηθήσει(πχ. υλικά πρώτης ανάγκης για το ειδικό σχολείο,τρόφιμα για άπορες οικογένειες κτλ)!
Όσο αφορά τον πολίτη το μόνο που “ζητάνε” είναι να τους δώσει την ευκαιρία να αποδείξουν τις ευγενείς προθέσεις τους και αν τους συναντήσει κάπου εκεί έξω στον δρόμο να τους χαμογελάσει και ίσως να βάλει κάτι στη βούργια τους.
Γιατί χρησιμοποιούν, όμως, ένα βουργιάλι για όλο αυτό; Το βουργιάλι είναι συνδεδεμένο απόλυτα με τη παράδοση της Κρήτης. Παλιά οι βοσκοί βάζαν ότι είχαν μέσα και πήγαιναν στα βουνά και περνούσαν με ότι είχε το βουργιάλι τους. Μετέπειτα βέβαια, το βουργιάλι έγινε ένα με τους γάμους. Ο καλεσμένος βάζει από το υστέρημα του δώρο στο ζευγάρι για να το βοηθήσει στη νέα ζωή που ξεκινάει. Ακριβώς αυτό θέλουν και τα παιδιά να δείξουν. Δεν ζητάνε πολλά ούτε έχουν “ταρίφα” στο τι θα προσφέρει ο καθένας. Ο καθένας βάζει στο βουργιάλι τους αν και ότι μπορεί.
Στην εισαγωγή του κειμένου, αναφέρθηκα στο πρώτο στόχο που κατάφεραν να υλοποιήσουν. Την Δευτέρα 12 Ιουνίου, με “ανοιχτό κάλεσμα” στο κόσμο, παρέδωσαν στον ΚΔΑΠ – ΑΜΕΑ , ότι τους είχαν πει πως είχαν ανάγκη.
Από τάμπλετ και παιχνίδια μέχρι κλιματιστικό και ντουλάπες. Μα πάνω από όλα, αγάπη και χαμόγελα.
Άρα το πρώτο βήμα έγινε. Σίγουρα τα επόμενα βήματα θα είναι ακόμα μεγαλύτερα και πιο σταθερά.
(photo – nea kriti)
Προσωπικά, έχω να πω στα παιδιά ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ, που στις δύσκολες αυτές εποχές μας θυμίζουν πως είμαστε άνθρωποι.
Πως θα έρθετε σε εποικοιωνία μαζί τους:
https://www.facebook.com/HopeStreetGreece/
http://www.hopestreet.gr/
Μην ξεχάσετε να δείτε τα βίντεο τους, να σας συστηθούν όπως αυτοί ξέρουν!
