Ήταν τότε που οι φωτογραφικές μηχανές ήταν ακριβές για τα δεδομένα της εποχής ακόμα και οι πιο απλές. Από την άλλη η αγορά του φιλμ για μια πόκετ και οι περιορισμένες “στάσεις” που προσέφερε, τα μεγάλα έδιναν 36 λήψεις δεν άφηναν και πολλά περιθώρια. Με δεδομένο μάλιστα ότι η εμφάνιση και η εκτύπωση του φιλμ κόσιζε ένα “κάρο λεφτά” οι λήψεις περιορίζονταν στα απαραίτητα.
Μια φωτογραφία με την παρέα στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου, στην Κνωσό, στο γραφικό λιμάνι των Χανίων, στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου ή στην ιστορική Μονή Αρκαδίου αποτελούσαν μια συνήθη επιλογή για ντόπιους και ξένους τουρίστες. Με τις περιορισμένες δυνατότητες των απλών φωτογραφικών μηχανών αλλά και τις λιγοστές γνώσεις περί φωτογραφίας από τους περισσότερους, η πλειοψηφία προτιμούσε να απαθανατίζει πρόσωπα από τοπία. Άλλωστε το ίδιο το πρόσωπο κρατούσε την ανάμνηση της επίσκεψης και μάλιστα πολλές φορές σε νεαρές ηλικίες, όπως αυτές των μαθητικών εκδρομών.
Για τα υπόλοιπα έτσι ….. για να πάρουν οι τουρίστες ντόπιοι και ξένοι τουρίστες την Κρήτη μαζί τους φεύγοντας υπήρχαν και τα καρτ ποστάλ, οι κάρτες όπως τις έλεγαν τότε. Κυρίως επικεντρωμένες στα γνωστά σημεία των πόλεων ή των όποιων προορισμών ή και με χαρακτηριστικά πρόσωπα. Κάποιες μάλιστα ήταν τόσο συμπυκνωμένες αφού περιείχαν το χάρτη της Κρήτης μαζί με εικόνες από όλο το νησί σε μια μόλις κάρτα.
Άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο καλαίσθητες, σίγουρα πάντως μακριά από αυτό που σήμερα θεωρούμε ωραίο όπως επίσης κι από αυτό που ονομάζουμε καλλιτεχνική φωτογραφία, οι κάρτες σημάδεψαν μια εποχή κυρίως πριν την έλευση των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών και τη διάδοση τους στο ευρύ κοινό. Επιπλέον κατάφεραν να “ταξιδέψουν” την Κρήτη ως τα πέρατα της οικουμένης και να τη γνωρίσουν σε ανθρώπους που ποτέ δεν επισκέφθηκαν το νησί.
Σήμερα σας παρουσιάζουμε ένα μικρό αριθμό από αυτές που κατά καιρούς κυκλοφόρησαν και πωλούνταν σε μαγαζιά με σουβενίρ αλλά και περίπτερα και βιβλιοπωλεία.
