Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1940 στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης και ήταν γιος του Νίκου και της Κυριακής, δυο Πόντιων προσφύγων.
Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειας, ο Βασίλης εργαζόταν από την ηλικία των 5 ετών. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να φοιτήσει στο Δημοτικό σχολείο και στο Γυμνάσιο Καλαμαριάς ενώ συνέχισε και στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλόνικης.
Η ζωή του άλλαξε οριστικά όταν συμμετείχε σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη, καθώς κέρδισε το πρώτο βραβείο και μια πρόταση του ίδιου για να τον ακολουθήσει στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές στο στη δραματική σχολή του Kατσέλη, εμφανίστηκε περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα, όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ». Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος.
Μετά από τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου, άρχισε να γίνεται πιο γνωστός. Το 1964 ταξίδεψε για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ.
Οι εμφανίσεις έγιναν αλλά εκείνος έμεινε 10χρόνια στα οποία δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο τότε είδος, που μετέπειτα το εισήγαγε στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάστηκε επίσης για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το «On the double». Στο Σικάγο παντρεύεται τη γυναίκα του, Χαρίκλεια και εκεί αποκτά το πρώτο από τα 3 του παιδιά, τον Νίκο.
Την περίοδο αυτή του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε. Αργότερα στο Μόντρεαλ απέκτησε τον δεύτερο του γιο Αποστόλη, ενώ η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα. Γύρισε στην Ελλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίστηκε στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978.
´Ολοι οι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του έσπασαν όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων. Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χάρισαν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB και οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.ά. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ. Το 1998 παρουσιάστηκε η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 ζούσε μόνιμα στη γενέτειρά του Καλαμαριά, έγραφε βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), έπαιζε θέατρο, ζωγράφισε (8 ατομικές εκθέσεις) και ηγήθηκε της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμαριάς.
Το 2016, έχασε τον γιο του, Νίκο Τριανταφυλλίδη, και από τότε απομονώθηκε στην Καλαμαριά όπου έζησε μέχρι σήμερα. Τα αναπνευστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε τόσα χρόνια και ο πόνος για τον χαμό του γιού του τον καθήλωσαν σε αναπηρικό καροτσάκι.
