Χθες ήταν η παγκόσμια ημέρα βιβλίου. Για όσους δεν διαβάζουν “εξωσχολικά” βιβλία (όπως λέγαμε σαν παιδιά) δεν θα ενθουσιαστούν τόσο με αυτό που ακολουθεί.
της Ελίνας Λαγουδάκη
Εγώ σαν παιδί δεν διάβαζα τόσο όσο τελικά θα ήθελε ο ενήλικος εαυτός μου. Διάβαζα λίγα βιβλία, κυρίως το καλοκαίρι, αλλά σαν ενήλικας, έχω στη καρδιά μου κάποια βιβλία που διάβασα σαν παιδί και στην αρχή της εφηβείας μου. Η λίστα μου δεν είναι μεγάλη, αλλά το κάθε βιβλίο από αυτά, νομίζω πως θα έχει πάντα μια θέση στη καρδιά μου.
– Το καπλάνι της Βιτρίνας , Άλκη Ζέη:
Το βιβλίο αυτό ήταν από τα πρώτα που διάβασα. Γράφτηκε την περίοδο που η συγγραφέας ήταν εξόριστη και αφηγείται την ιστορία δυο μικρών κοριτσιών που μεγαλώνουν στη Σάμο το 1936. Ο παππούς τους, τις μεγαλώνει με ιστορίες από την Ελληνική μυθολογία και τους “μεταδίδει” αξίες και μηνύματα μέσα από αυτές. Ένα βαλσαμωμένο καπλάνι που βρίσκεται μέσα σε μια βιτρίνα στο σαλόνι, γίνεται ο μαγικός τους οδηγός στις ιστορίες που τους λέει ο ξάδερφος τους από της Αθήνα και το συνωμοτικό μέσο επικοινωνίας τους. Τα ιστορικά γεγονότα που ακολουθούν κόβουν απότομα την μαγεία της παιδικότητας και της αθωότητας των δυο κοριτσιών και εκείνες έρχονται αντιμέτωπες με καταστάσεις που θα τις ωριμάσουν απότομα.
– Ε.Π , Ζώρζ Σαρρή:
Το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται στην εποχή της Δικτατορίας του Μεταξά και αφορά τη φιλία ανάμεσα σε δυο κορίτσια την Ζώρζ και Άλκη (Ζέη). Οι δυό τους μαζί με άλλα τρία κορίτσια δίνουν έναν όρκο φιλίας. Ε.Π – ενωμένες πάντα. Μέσα από τη ζωή των κοριτσιών βλέπουμε πως ήταν η κατάσταση εκείνη την ιστορική περίοδο και το κλίμα που επικρατούσε.
– Αυγουστιάτικο Φεγγάρι , Βούλα Μάστορη:
Βάζω το Αυγουστιάτικο φεγγάρι από την σειρά των τεσσάρων βιβλίων γιατί είναι το πρώτο. Σε αυτό δεν θα σας πω την ιστορία. Είναι μια σειρά 4 βιβλίων που νομίζω ότι μπορεί να διαβαστεί από άτομα κάθε ηλικίας, γιατί απλά είναι σαν σε κάθε βιβλίο να μεγαλώνει και ο αναγνώστης μαζί με την Άννα, το κορίτσι που πρωταγωνιστεί. Τα βιβλία μπορούν να διαβαστούν και ένα ένα αλλά σαν σειρά είναι απλά μαγικά: 1.Αυγουστιάτικο Φεγγάρι 2. Στο Γυμνάσιο 3. 1-1-4 4. Κάτω από τη καρδιά της .
– Τραγούδι για τρεις, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου:
Δυο παιδιά 14 ετών, ετοιμάζουν μια γιορτή για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Αναζητούν προφορικές μαρτυρίες για τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα,, παίρνουν συνεντεύξεις, τραβούν φωτογραφίες, συγκεντρώνουν υλικό για την Εθνική Αντίσταση. Και τότε, καθώς ξετυλίγεται το χρονικό της γερμανικής Κατοχής, αποκαλύπτονται πλευρές μιας συγκλονιστικής ιστορίας, που αφήνει πολλά ερωτηματικά. Τα δυο παιδιά θέλουν να μάθουν ολόκληρη την αλήθεια. Αρχίζουν τις έρευνες, μαθαίνουν μυστικά, και τελικά, ύστερα από αγωνίες και περιπέτειες, βοηθούν στη λύση μιας παρεξήγησης που κράτησε πολλές δεκαετίες.
– Μωβ ομπρέλα, Άλκη Ζέη:
Η Ελευθερία, ένα δεκάχρονο κορίτσι, ζει με τους γονείς της και τα δίδυμα μικρότερα αδέρφια της στο Μαρούσι. Τότε, το τελευταίο καλοκαίρι πριν από τον πόλεμο του 1940. Λιγοστά τα παιχνίδια τους: βόλοι, σβούρες, σκοινάκι, γιο-γιο, κι ένα ζευγάρι πατίνια με καρουλάκια που τους τα δάνειζε το ξένο παιδί από τη Γαλλία, που ήρθε να μείνει στο πάνω πάτωμα του σπιτιού τους κι έγινε ο αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους. Και πόσα άλλα δε θα έκαναν και δε θα ονειρεύονταν αν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι. Οι μεγάλοι και τα παιδιά. Δυο κόσμοι μακρινοί, σχεδόν απλησίαστοι. Με τους δικούς τους νόμους και τις δικές τους αλήθειες ο καθένας. Πώς λοιπόν να καταλάβουν οι μεγάλοι ότι μια μωβ ομπρέλα μπορεί να κάνει τη φαντασία των παιδιών να καλπάζει αχαλίνωτη;
Η λίστα αυτή νομίζω πως είναι ημιτελής. Ίσως σε ένα άλλο κείμενο εμπλουτιστεί. Μην ξεχνάμε πάντως κάτι βασικό. Τα βιβλία που διαβάζεις σαν παιδί, διαμορφώνουν τον ενήλικα που γίνεσαι.
