Στη ζωή γεννιέσαι μόνος μεγαλώνεις και πορεύεσαι όμως με άλλους, με την οικογένειά σου, τους φίλους σου, τους ανθρώπους σου. Τη ζωή σου τη μοιράζεσαι. Έχεις την ανάγκη να ακουμπάς κάπου τα συναισθήματά σου, τις ιδέες, τις αγωνίες, τους φόβους σου. Δεν μπορείς να ζήσεις εντελώς μόνος.
Όμως καμιά φορά κάτι στραβώνει. Δεν θέλεις να βλέπεις κανέναν. Δεν έχεις άκρες να ακουμπήσεις. Συχνά δεν μπορείς να προσδιορίσεις και το γιατί.
Είναι πολύ σημαντικό όμως να μην νιώθεις μοναξιά στη ζωή. Η μοναξιά είναι αφόρητη. Τα καθημερινά ασήμαντα προβλήματα φαντάζουν φρικτά αβάστακτα και συνεπώς άλυτα. Νιώθεις αργά και σταδιακά να χάνεις το ενδιαφέρον για τη ζωή και εάν αμέσως δεν αντιδράσεις οδηγείσαι σε κατάθλιψη. Διότι αυτόματα απομακρύνεσαι από τον πρωταρχικό σου στόχο να βρίσκεσαι μαζί με φίλους και συνανθρώπους σου και να μοιράζεσαι σκέψεις ανησυχίες, φόβους αλλά και όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες.
Έχουμε οι άνθρωποι το χάρισμα του λόγου, αλλά και το χάρισμα της επικοινωνίας με πολλούς τρόπους. Έχουμε δικαίωμα αλλά και χρέος στον εαυτό μας και στους άλλους να αξιοποιούμε τη μεταξύ μας επικοινωνία για την επίτευξη της ευτυχίας και μιας ανώτερης ποιοτικά ζωής. Μιας ζωής όπου έχει θέση η ζωντάνια της καρδιάς και η εγρήγορση της σκέψης.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιείς ότι στις τυχόν δυσκολίες και προβλήματα της ζωής, σημαντικά και μη, έχεις ανθρώπους δίπλα σου με τους οποίους μπορείς να τα συζητήσεις και τότε φαντάζουν λιγότερο σημαντικά και σοβαρά. Οι άνθρωποι όταν είναι μαζί συνήθως φτάνουν σε λύσεις χωρίς να χτυπήσουν κόκκινο και αδιέξοδο.
Η ζωή μας θέλει ενεργούς και ζωντανούς. Αυτή η εγρήγορση και η ζωντάνια συντηρείται και αυξάνεται μέσα από την επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας. Όταν για κάποιο λόγο απομακρυνθούμε από την κοινωνική ενεργή ζωή μας, χάνουμε την δύναμη ακόμα και εκείνη της επιβίωσης.
Οι αρνητικές σκέψεις, οι αντιδικίες, ο φθόνος και η μνησικακία είναι συναισθήματα που μας κάνουν μοναχικούς και απόμακρους. Μας περιχαρακώνουν στην άμυνα του εγώ μας. Γιατί η μοναξιά είναι ίσως «το εγώ της θλίψης», είναι η ανημποριά της ψυχής να μοιραστεί. Είναι η αδυναμία να δεις την ομορφιά του κόσμου, αφού εκείνη αναδεικνύεται μέσα από τη μοιρασιά της με τους άλλους.
Όταν νιώθεις μέσα σου μαρασμό και θλίψη, όταν ο κόσμος περιχαρακώνεται στην εσωστρέφειά σου, άνοιξε τα μάτια και την καρδιά, νιώσε και αφουγκράσου ανθρώπους που είναι δίπλα σου. Μπορεί να αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο που αισθάνεσαι και εσύ. Σχεδιάστε μαζί το στόχο της επικοινωνίας, της αμοιβαιότητας, της αλληλοκατανόησης και ταξιδέψετε μαζί για να τον πετύχετε. Έχετε ένα κοινό σκοπό. Εάν πετύχετε τον στόχο η χαρά της επιτυχίας θα είναι μία ασυγκράτητη πηγή ζωής
Και σ αυτή τη διαδρομή δεν υπάρχει αποτυχία, αφού έτσι κι αλλιώς κερδίζεις το μονοπάτι του «μαζί» και του «εμείς».
Σπάσε τη μοναξιά, σπάζοντας τις ασπίδες του εγώ. Τις ασπίδες του αλάθητου και των ενοχών. Μοιράσου για να πάρεις. Μέσα από το εμείς θα αντλήσεις αισιοδοξία, πλούτο και ευτυχία.
Θα γίνεις έτσι πιο δυνατός και ζωντανός για να πορευτείς και να περιπλανηθείς στην όμορφη περιπέτεια της ζωής!
A.A.
