Τελειώνει και αυτό το καλοκαίρι, όπως και τόσα άλλα στο παρελθόν. Του φθινοπώρου η ώρα έρχεται και σιγά σιγά αρχίζουν να αραιώνουν οι παραλίες.
Οι προετοιμασίες για τα σχολεία άρχισαν και οι περισσότεροι προσπαθούμε να ξεπεράσουμε αυτή τη μικρή φθινοπωρινή μελαγχολία που μας γεμίζει ανεπαίσθητα τις καρδιές. Η ευχή «Καλό χειμώνα» μας κακοφαίνεται, αλλά όσο και να το απωθούμε η εποχή του χειμώνα είναι στο «προσεχώς»…
Ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι. Με περίεργους καιρούς, αέρηδες και βροχές, με δυσάρεστα συμβάντα, με μια ροή ασυνήθιστη. Όμως ήταν και ένα καλοκαίρι σαν όλα τα άλλα. Διακοπές, παραλίες, και πολλές φωτό με χαμόγελα σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και όπως όλα τα καλοκαίρια, σε άλλους έφερε έρωτες, σε άλλους χωρισμούς, κάποιοι κύκλοι ζωής έκλεισαν, νέοι άνοιξαν και ο χρόνος συνεχίζει να περνά αμείλικτος. Ρέει σαν το γάργαρο νεράκι. Ότι προσμέναμε πριν από καιρό, τώρα είναι ήδη παρελθόν. Πολλά από τα όνειρα μας έχουν ήδη πραγματοποιηθεί και άλλα, καινούρια, έχουν προωθηθεί για το μέλλον.
Ο χρόνος ρέει λοιπόν. Σε μια αλληλουχία στιγμών που περνούν και δεν ξανάρχονται. Συχνά δεν καταλαβαίνουμε τη δική μας τοποθέτηση στο χρόνο. Δε συνειδητοποιούμε τη στιγμή. Δεν κατανοούμε ότι όπως αυτό το καλοκαίρι ήρθε και πέρασε όπως πέρασε, θα περάσει και το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας, η Άνοιξη και το επόμενο Καλοκαίρι και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις, επί των στιγμών.
Αρκεί να τις έχουμε κρατήσει. Να έχουμε φωτογραφίσει με τα μάτια μας εικόνες, να έχουμε γευτεί, να έχουμε μυρίσει. Να έχουμε νιώσει ένα χάδι, μια τρυφερή ματιά, ένα χέρι να κρατάει το δικό μας.
Γιατί οι στιγμές υπάρχουν όταν κατανοούνται και καταγράφονται στη μνήμη μας. Δεν υπάρχουν όταν δεν είμαστε σε θέση να τις κατανοήσουμε. Δεν υπάρχουν όταν μας κυριεύουν συναισθήματα άρνησης και αποφυγής της πραγματικότητας, όταν προσπαθούμε να νικήσουμε το χρόνο επιχειρώντας να φέρουμε πίσω το παρελθόν και επιζητώντας μια διαρκή, μόνιμη ευτυχία που δεν υπάρχει…
Ο χρόνος κυλάει και μας οδηγεί εκεί που θα πάμε όλοι. Εκεί που δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε μίσος ούτε υλικά αγαθά. Έχουμε μόνο τις στιγμές που μας γεμίζουν. Εκείνες κρατάμε μέχρι να υπάρχουμε, έχουμε επιλογή να κρατάμε μόνο τις όμορφες, όποιες μας γεμίζουν θετικά συναισθήματα έτσι μόνο κερδίζει η ζωή και αντιστεκόμαστε στη ροή του χρόνου, η οποία βέβαια στο τέλος, πάντα κερδίζει…
