Πρόκειται για μια ιστορία που γράφεται τα τελευταία 40 χρόνια. Η ιστορία μιας μεγάλης παρέας που λίγο πριν την αρχή της δεκαετίας του 80 ξεκίνησε να φοιτά στο Γυμνάσιο Μοιρών. Παιδιά που μεγάλωσαν σιγά -σιγά και συνέχισαν να κάνουν παρέα. Στις σπουδές, στη δουλειά, στην οικογένεια, στα παιδιά, στα όνειρα.
Είναι οι απόφοιτοι της χρονιάς του 1983 από το Λύκειο Μοιρών που καθώς τα φέρνει η ζωή ακολούθησαν διαφορετικές πορείες, χωρίς ωστόσο να χαθούν οριστικά. Εκτός από τα καθιερωμένα ραντεβού όλης της τάξης, στα πέντα, στα δέκα, στα είκοσι και στα τριάντα χρόνια που καταλήγουν πάντα σε διασκέδαση και χορό, υπάρχουν κι αυτά τα μικρότερα. Δύο τρεις φορές το χρόνο οι παλαιοί συμμαθητές συναντώνται κατά ομάδες στο Ηράκλειο και τη Μεσαρά, ανάλογα με τον τόπο διαμονής τους και πίνουν ένα κρασί. Όσοι μπορέσουν κι όσοι βρεθούν κάθε φορά. Έτσι για να μη χαθεί η επαφή.
Το μαγικό είναι, το είδαμε ξανά στη συνάντηση της Πέμπτης, ότι οι παλιοί συμμαθητές μόλις καθήσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι γίνονται όπως ήταν τότε. Με τα γέλια, τα πειράγματα και τις αναμνήσεις. Δεν είναι τυχαίο που ένας -ένας απευθυνόμενος στους υπόλοιπους τους προσφωνεί παιδιά. Κι η ιστορία δε σταματά εδώ. Κάθε φορά υπάρχει δέσμευση για την επόμενη συνάντηση. Και η δέσμευση υλοποιείται.
Η τελευταία συνάντηση έγινε το βράδυ της Πέμπτης στο κέντρο του Ηρακλείου. Έπεται τις επόμενες μέρες μια άλλη στη Μεσαρά ενώ οργανώνεται και μια εκδρομή ως το τέλος του Καλοκαιριού.
Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα είναι από την τελευταία συνάντηση των παλαιών συμμαθητών.
