Το μυστικό αυτής της υπόθεσης είναι ένα: να δω κατάματα το πρόβλημα που με τσακίζει και με αφαιμάζει και να επουλώσω γρήγορα την πληγή μου για να μη χάσω τις δυνάμεις μου
Καταλήγοντας στη διαδρομή των προηγούμενων άρθρων, η ανάγκη να τα βρω με τον εαυτό μου, να μην καταρρεύσω και να περάσω αυτό το λούκι αλώβητος αλλά και επιθετικός στην επόμενη μέρα της ζωής μου, τα συμπεράσματα που πρέπει να γνωρίζω θα μου επιτρέψουν να δω ξεκάθαρα και αληθινά αυτή την πλευρά της ζωής που από τη μία με γέμισε χολή και ξίδι, αλλά από την άλλη μού έδειξε ότι αντέχω και δεν πεθαίνω εύκολα. Το μυστικό αυτής της υπόθεσης είναι ένα: να δω κατάματα το πρόβλημα που με τσακίζει και με αφαιμάζει και να επουλώσω γρήγορα την πληγή μου για να μη χάσω τις δυνάμεις μου και εξαντληθώ μέσα στην παραίτηση και στην κατάθλιψη. Η ζωή είναι στα χέρια μου και είναι κρίμα να τη σπαταλάω σε κάτι που δεν αξίζει.
Οσο και να δείχνει επώδυνο, αναβλητικό που εκλογικεύει το «άσ’ το να το δούμε», ο δρόμος είναι ευθύς και τα ποδάρια δικά μου. Γι’ αυτό περπατάω και πίσω δεν κοιτάω!
Σέβομαι τον εαυτό μου: Χρειάζεται να δεχτείς ότι περνάς δύσκολες στιγμές και χρειάζεσαι χρόνο για να ξεπεράσεις έναν χωρισμό. Επίσης, ο χωρισμός, εκτός από τα επώδυνα συναισθήματα, μπορεί να δημιουργήσει και σωματικά συμπτώματα, καθώς η διάθεση δεν είναι τόσο καλή και είναι πιθανόν να υπάρξουν και διαταραχές στον ύπνο, στη διατροφή, χαμηλή ενεργητικότητα κ.λπ.
Μην απαιτείς λοιπόν από τον εαυτό σου να φέρεται όπως και πριν, μπορεί η απόδοσή σου, για παράδειγμα, να πέσει λίγο στη δουλειά, να νιώθεις σαν να χάνεσαι…
Δεν απομονώνομαι: Μπορεί να μη θέλω να δω άνθρωπο και να κάθομαι να κλαίω απαρηγόρητη γι’ αυτό που μου συμβαίνει, χρειάζεται όμως σιγά-σιγά να φροντίσω να έρθω σε επαφή και με άλλους ανθρώπους. Αλλωστε, όταν μοιράζομαι τον πόνο μου, γίνεται πιο ελαφρύς…
Μιλάω για τον χωρισμό μου, δεν τον κρύβω από φίλους και γενικότερα από άτομα που μπορώ να εμπιστευτώ. Οχι όμως να μιλάω γι’ αυτόν και με όλους!
Αφήνω τον εαυτό μου να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί τα συναισθήματα χωρίς κριτική και λογοκρισία. Οσο κρύβω μέσα μου αυτό που αισθάνομαι τόσο πιο δύσκολο και έντονο γίνεται και τόσο περισσότερο πονάω…
Θυμώνω δημιουργικά: Ο θυμός δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό συναίσθημα, απλώς μου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ας τον ακούσω και σε περίπτωση που μου περνούν σκέψεις που σε πιο ήρεμη κατάσταση μπορεί να χαρακτήριζα παράλογες, ας προσπαθήσω να βγάλω τη θυμωμένη μου ένταση σε κάτι πιο δημιουργικό, όπως στο γυμναστήριο, σε μαθήματα χορού, να καθαρίσω το σπίτι…
Αποφεύγω την επαφή, έστω και τηλεφωνική, με τον πρώην σύντροφο: Ισως νιώθω ότι αν ακούσω για λίγο τη φωνή του/της θα μου κάνει καλό. Αν λοιπόν το επιχειρήσω και δω ότι με βοηθάει, μπορώ να το κάνω αραιά και πού. Αν όμως μετά την τηλεφωνική αυτή επικοινωνία είμαι χειρότερα, τότε ας έχω στο μυαλό μου ότι δεν είναι παρά μια δικαιολογία για να έρθουμε ξανά σε επαφή. Μια επαφή που πονάει ακόμα περισσότερο, καθώς οι ελπίδες που έχω πριν από αυτή διαψεύδονται ακόμα μία φορά…
Δεν παρακολουθώ τι κάνει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Ναι, μπορεί να λέω ότι δεν θέλω να τον ξαναδώ και να μη ρωτάω τους κοινούς μας φίλους γιατί πολύ απλά… ξέρω τις κινήσεις του, εφόσον τον παρακολουθώ με τις ώρες μέσα από το Facebook κ.λπ. Τι καταφέρνω; Μα να πληγωθώ για ακόμα μία φορά!
Δεν προσπαθώ να συναντήσω τον πρώην σύντροφο για να… ζητήσω εξηγήσεις: Οταν κάτι τελειώνει, τελειώνει. Το να πιέζω για εξηγήσεις σημαίνει ότι δεν δέχομαι την πραγματικότητα και θέλω να την αλλάξω. Αλλωστε, σε τέτοιες περιπτώσεις ό,τι και να ειπωθεί ως εξήγηση δεν θα με ικανοποιήσει εφόσον ο διακαής πόθος μου είναι να είμαστε ξανά μαζί!
Ας δω και το δικό μου μερίδιο ευθύνης: Ισως είναι μια καλή ευκαιρία να αναλογιστώ τα δικά μου λάθη, την ευθύνη μου για το πώς εξελίχθηκε αυτή η σχέση και τελικά διαλύθηκε. Ας μάθω να χρησιμοποιώ τα θετικά που βγαίνουν από αυτή την εμπειρία μου, έτσι ώστε να λειτουργήσω πιο καλά στο μέλλον…
Φροντίζω τη σωματική μου υγεία: Είναι γεγονός ότι ο ψυχικός πόνος φέρνει και σωματικό. Οταν λοιπόν πονάει η ψυχή, πονάει και το σώμα! Και πώς να μην πονάει αφού μπορεί να μην τρέφομαι καλά, να μην κοιμάμαι τις απαραίτητες για τον οργανισμό μου ώρες, να καπνίζω ή να πίνω ασταμάτητα για να ξεχάσω…
Τελικά είναι ωραίο να είμαι και μόνος: Μια συνειδητοποίηση που αν και χρειάζεται λίγο χρόνο, περνούν όλοι σχεδόν οι χωρισμένοι από αυτή, καθώς μετά τον πόνο του πρώτου καιρού βλέπω ότι έχω επιτέλους χρόνο να κάνω ό,τι θέλω, χωρίς να δίνω αναφορά σε κανέναν! Μπορώ λοιπόν να ασχοληθώ με τον εαυτό μου, να δω τι θα ήθελα να κάνω και το είχα αφήσει πίσω. Θυμάστε το τραγούδι: «Περνώ και μόνη μου καλά»;
Από τον δρα Θάνο Ε. Ασκητή
Πηγή: protothema
